دعوت: فراخواندن كسى به چيزى يا انجام دادن كارى.

از آن در بابهاى جهاد، نكاح، اطعمه و اشربه و شهادات سخن گفته‌اند.

دعوت كافران به اسلام( --> اسلام)قبل از شروع جنگ با آنان ـ درصورت نرسيدن دعوت به ايشان ـ از سوى امام يا منصوب از جانب ايشان، واجب است.(1)وجوب دعوت در صورت آگاهى داشتن كفّار از آن، ساقط مى‌شود؛ ليكن براى تأكيد و اتمام حجت بر ايشان، مستحب است.(2)

در ابلاغ دعوت ـ بنابر تصريح برخى ـ رسيدن آن به رهبر كفّار، به طور مستقيم يا از طريق پيك و يا نامه كفايت مى‌كند، هرچند به همه كفّار نرسد.(3)

در دعوت، كيفيت خاصى شرط نيست و با آنچه كه مفاد آن ترغيب به شهادتين و بيان محاسن و معارف اسلام باشد، حاصل مى‌گردد؛ هرچند بهتر آن است كه به كيفيّتى انجام گيرد كه وارد شده است.(4)

جهاد با باغى( --> باغى)در صورت دعوت امام عليه السّلام يا نايب ايشان واجب و سرپيچى از آن گناه كبيره( --> گناه كبيره)است.(5)

دعوت مؤمنان جهت حضور در وليمه( --> وليمه)مستحب است. در عقيقه( --> عقيقه)افضل آن است كه گوشت آن را بپزند و جهت خوردن و دعا كردن براى كودك، ده نفر يا بيشتر از مؤمنان را دعوت كنند.(6)

خوردن غذايى كه خورنده به آن دعوت نشده و نيز بردن همراه، مانند فرزند به مهمانى‌اى كه از او دعوت به عمل نيامده، حرام است.(7)برخى، آن را مكروه دانسته‌اند.(8)

بركسى كه به دعوت مشهودله، تحمّل شهادت( --> تحمّل شهادت)كرده، واجب است براى اداى شهادت( --> اداى شهادت)نيز حاضر شود.(9)

( --> اجابت)

• (1)شرائع الاسلام 1/ 235 ؛ كنز العرفان 1/ 392
• (2)جواهر الكلام 21/ 54
• (3)53 ؛ مهذّب الاحكام 15/ 115
• (4)جواهر الكلام 21/ 53 ؛ مهذّب الاحكام 15/ 115 ـ 116
• (5)جواهر الكلام 21/ 324
• (6)31/ 271
• (7)36/ 469
• (8)كتاب السرائر 3/ 136 ؛ الدروس الشرعية 3/ 26
• (9)جواهر الكلام 41/ 182 .