از آن در بابهاى جهاد، نكاح، اطعمه و اشربه و شهادات سخن گفتهاند.
دعوت كافران به اسلام( --> اسلام)قبل از شروع جنگ با آنان ـ درصورت نرسيدن دعوت به ايشان ـ از سوى امام يا منصوب از جانب ايشان، واجب است.(1)وجوب دعوت در صورت آگاهى داشتن كفّار از آن، ساقط مىشود؛ ليكن براى تأكيد و اتمام حجت بر ايشان، مستحب است.(2)
در ابلاغ دعوت ـ بنابر تصريح برخى ـ رسيدن آن به رهبر كفّار، به طور مستقيم يا از طريق پيك و يا نامه كفايت مىكند، هرچند به همه كفّار نرسد.(3)
در دعوت، كيفيت خاصى شرط نيست و با آنچه كه مفاد آن ترغيب به شهادتين و بيان محاسن و معارف اسلام باشد، حاصل مىگردد؛ هرچند بهتر آن است كه به كيفيّتى انجام گيرد كه وارد شده است.(4)
جهاد با باغى( --> باغى)در صورت دعوت امام عليه السّلام يا نايب ايشان واجب و سرپيچى از آن گناه كبيره( --> گناه كبيره)است.(5)
دعوت مؤمنان جهت حضور در وليمه( --> وليمه)مستحب است. در عقيقه( --> عقيقه)افضل آن است كه گوشت آن را بپزند و جهت خوردن و دعا كردن براى كودك، ده نفر يا بيشتر از مؤمنان را دعوت كنند.(6)
خوردن غذايى كه خورنده به آن دعوت نشده و نيز بردن همراه، مانند فرزند به مهمانىاى كه از او دعوت به عمل نيامده، حرام است.(7)برخى، آن را مكروه دانستهاند.(8)
بركسى كه به دعوت مشهودله، تحمّل شهادت( --> تحمّل شهادت)كرده، واجب است براى اداى شهادت( --> اداى شهادت)نيز حاضر شود.(9)