حال ضرورت و انحصار درمان به آن حرام است. در جواز استفاده از داروى در بردارنده مواد مست كننده در حال ضرورت اختلاف است. قول منسوب به مشهور عدم جواز است.(1)

سجده بر گياه خوراكى جايز نيست؛ ليكن در جواز سجده بر گياه دارويى كه استفاده از آن تنها جنبه دارويى دارد، اختلاف است.(2)

آيا روزه با رسيدن دارو به درون بدن از غير راه دهان و بينى، مانند تزريق( --> تزريق)باطل مى‌شود؟ مسئله اختلافى است.(3)

در اينكه هزينه درمان زوجه جزء نفقه( --> نفقه)به شمار مى‌رود، اختلاف است. برخى قائل به تفصيل شده و گفته‌اند: داروهايى كه نياز به آنها متعارف است و در مداواى بيماريهاى جزئى و رايج به كار مى‌رود، جزء نفقه محسوب مى‌گردد؛ امّا داروهايى كه در بيماريهاى صعب العلاج و نامتعارف كاربرد دارد، بويژه در صورتى كه تأمين آنها مستلزم پرداخت مبلغى زياد باشد، جزء نفقه به شمار نمى‌رود.(4)

همراه داشتن داروهايى كه ممكن است انسان در سفر به آنها نياز پيدا كند، مستحب است.(5)

( --> پزشكى)( --> درمان)

دارالهجره: مدينه طيّبه( --> مدينه)/ دارالاسلام( --> دارالاسلام).

داعى: انگيزه، قصد.

داعى عبارت است از حالت و كشش درونى كه انسان را بر انجام دادن عملى بر مى‌انگيزد. فقها در بخش عبادات در مسئله نيّت، اين بحث را مطرح كرده‌اند كه نيّتِ (قصد قربت) معتبر در عبادات آيا داعى است يا گذراندنِ به جا آوردنِ عمل براى خدا در ذهن؟ بنابر قول نخست، در تحقق

• (1)مستند الشيعة 15/ 34 ؛ جواهر الكلام 36/ 444 ـ 445
• (2)جواهر الكلام 8/ 421 ؛ مستمسك العروة 5/ 493 ـ 495
• (3)جواهر الكلام 16/ 297 ؛ العروة الوثقى 3/ 543 ؛ تحرير الوسيلة 1/ 286
• (4)جواهر الكلام 31/ 335 ـ 338 ؛ تحرير الوسيلة 2/ 316 ـ 317
• (5)جواهر الكلام 18/ 169 ؛ العروة الوثقى 4/ 338 .