نذر:كسى كه نذر كرده مالى را در راه خير صدقه دهد، مى‌تواند آن را به فقراى مؤمن صدقه بدهد يا در راه حج، زيارت مشاهد مشرّفه( --> مشاهد مشرّفه)و ساير مصالح مسلمانان هزينه كند؛ ليكن برخى قدما خير را به فقرا و مساكين و ابن سبيل( --> ابن سبيل)و بدهكارانى كه بدهى شان به جهت نيازمنديهاى زندگى است و بردگان مُكاتَب( --> مكاتبه)اختصاص داده‌اند.(4)

قضاء:بنابر قول برخى، در شهادت به عدالت كسى اين گفته: «از او جز خير نمى‌دانم» كفايت نمى‌كند.(5)

خير خواهى--> نصيحت

خَيْشوم: پرده حائل ميان دو سوراخ بينى.

خيشوم در لغت به معناى انتها و بن بينى و نيز خود بينى آمده است؛(1)ليكن در كلمات فقها به تبع روايت معتبر ظريف(2)به پرده حائل ميان دو سوراخ بينى كه «وتره» ناميده مى‌شود تفسير شده است. برخى «روثه» را نيز به همين معنا تفسير كرده‌اند. اين عنوان در باب ديات به كار رفته است.

بنابر قول مشهور، از بين بردن روثه ديگرى موجب ثبوت نصف ديه بر جانى است. بسيارى از فقها «روثه» را به «خيشوم» تفسير كرده‌اند.(3)

اگر بر اثر جنايت، يكى از نرمه‌هاى بينى شكافته شود و به خيشوم برسد، ديه آن بنابر قول گروهى، صد دينار و بنابر

• (1)مجمع البحرين ، واژه «خشم»
• (2)الكافى (كلينى) 7/ 330 ـ 331
• (3)جواهر الكلام 28/ 103
• (3)جواهر الكلام 43/ 192 ـ 195
• (4)35/ 423
• (5)تحرير الاحكام 5/ 133 ؛ كشف اللثام 10/ 70 ؛ مفتاح الكرامة 20/ 82 .