به مخالفت برخاسته و حكم به كفر وى و جواز جنگ با او كردند. اينان و كسانى كه اعتقادات آنان را داشتند، خوارج ناميده شدند. در روايات از آنان به «مارقين» نيز تعبير شده است.(1)
خوارج به فرقههاى مختلفى تقسيم شدند. أباضيّه، حروريّه، ازارقه، نجديّه، و صُفْريّه از جمله اين فرقهها مىباشند.(2)از احكام آن در برخى ابواب فقه، نظير صلات، حج، جهاد، نكاح، صيد و ذباحه و ارث سخن گفتهاند.
خوارج به لحاظ شورش عليه امام عليه السّلام و نقض بيعت، باغى به شمار آمده و محكوم به احكام بغىاند و به لحاظ اعتقادى (انكار ضرورى دين( --> ضرورى)همچون مباح دانستن قتل حضرت على عليه السّلام و حكم به كفر آن حضرت) كافرند و به لحاظ كينه و دشمنى با آن گرامى، ناصبى( --> نصب)محسوب مىشوند. بنابر اين، همه احكام كفر از قبيل نجاست،(3)حرمت ذبيحه(4)و عدم صحّت ازدواج مسلمان با ايشان،(5)بر آنان جارى است( --> كفر).
خوارى-->ذلّت
خواستگارى
خواستگارى: درخواست ازدواج.
از آن در باب حج و نكاح سخن رفته است.
خواستگارى از زنى كه براى خواستگار مانعى از ازدواج( --> ازدواج)با وى وجود ندارد مستحب است.(1)خواستگارى از زن شوهر دار و نيز زنى كه بر خواستگار حرام ابدى است ـ مانند زنى كه نُه بار او را طلاق داده يا با لعان( --> لعان)از هم جدا شدهاند ـ همچنين زنى كه در ايام عدّه طلاق رجعى( --> طلاق رجعى)به سر مىبرد، حرام است.
از زنى كه ايام عدّه طلاق باين( --> طلاق باين)يا عدّه وفات را مىگذراند، خواستگارى تعريض گونه( --> تعريض)