خَليّه: زن بى شوهر.

عنوان يادشده به مناسبت در باب طلاق به كار رفته است.

طلاق تنها با لفظ صريح«أنْتِ طالِق»واقع مى‌شود؛ از اين رو، نزد شيعه امامى، به كار بردن لفظى كه كنايه از طلاق باشد ـ نه صريح در آن ـ مانند«أنْتِ خَليَّة»كفايت نمى‌كند و طلاق با آن محقق نمى‌شود(1)( --> طلاق).

خِمار: روسرى، مقنعه.

عنوان ياد شده به صورت جمع (خُمُر) در قرآن كريم(1)و به تبع در كلمات فقها در باب طهارت و صلات آمده است.

به تصريح قرآن كريم، بر زنان مؤمن واجب است زينت خود را ـ جز آنچه از آن آشكار است ـ از نامحرم بپوشانند و روسريشان را به گونه‌اى بر گريبانشان بيندازند كه گردن و سينه آنان را بپوشاند.(2)

طبق آنچه در تفاسير آمده، زنان مسلمان قبل از نزول آيه، قسمت اضافى روسرى را به پشت سر مى‌انداختند، در نتيجه گردن و قسمت بالاى سينه آنان پيدا بود. با نزول آيه شريفه ياد شده، موظف شدند اين قسمت را نيز بپوشانند.(3)فقها به اين آيه بر وجوب حجاب براى زن استدلال كرده‌اند.(4)

بنابر تصريح برخى، حداقل پوشش در نماز براى زن، درع (لباسى كه از گردن تا پا را مى‌پوشاند) و خمار است. هرچند خصوصيتى براى لباسهاى ياد شده نيست.(5)

مستحب است زن هنگام نماز سه جامه بر تن داشته باشد: خمار، درع، و چادر.(6)

از جمله قطعات مستحب كفن زن، خمار است.(7)

( --> پوشش)( --> روسرى)

خُماهَن--> حديد چينى

• (1)المبسوط 5/ 25 ـ 26 ؛ المهذّب 2/ 276 .
• (1)
• (2)
• (3)زبدة البيان/ 687
• (4)احكام النساء/ 56
• (5)المقنعة/ 153 ؛ الكافى فى الفقه/ 139 ؛ جواهر الكلام 8/ 162 ـ 163
• (6). الحدائق الناضرة 7/ 22 ؛ مستند الشيعة 4/ 370 ـ 371
• (7)جواهر الكلام 4/ 216 .