و چنانچه بدون احراز شرط نماز بخواند، نمازش باطل و اعاده آن با احراز شرط، واجب است؛ اما گر شك پس از پايان نماز عارض گردد، به آن اعتنا نمى‌شود. برخى، در شك در اثنا، به اين دليل كه محل تحصيل شرط قبل از نماز است، قاعده تجاوز( --> قاعده تجاوز)را جارى كرده و شك در اين مورد را نيز غير قابل اعتنا دانسته‌اند.(20)

در صورت سوم (شك در اجزاء) چنانچه شك قبل از تجاوز از محل باشد، آن جزء را انجام مى‌دهد و اگر پس از آن باشد بدان اعتنا نمى‌كند.(21)

در صورت چهارم (شك در ركعات) بعضى شكها باطل كننده نمازاند، مانند شك در عدد ركعاتِ نمازهاى دو ركعتى و سه ركعتى و دو ركعت اوّل نمازهاى چهار ركعتى؛ اما بعضى ديگر، باطل كننده نيستند و اگر نماز گزار به وظيفه شاك عمل كند نمازش صحيح است، مانند شك بين سه و چهار در نمازهاى چهار ركعتى(22)( --> شكيّات).

خلوت: تنها ماندن با كسى/ تخلّى( --> تخلّى)/ آميزش( --> آميزش).

خلوت، در كلمات فقها گاه با اضافه به اجنبى به كار رفته، كه عبارت است از تنها ماندن با نامحرم بدون حضور فردى سوم كه از او شرم و حيا مى‌شود و گاه كنايه از تخلّى يا آميزش است. برخى فقها احكام

• (20)العروة الوثقى 3/ 233 ـ 243 ؛ مستند العروة (الصلاة) 6/ 125
• (21)العروة الوثقى 3/ 234
• (22)242 ـ 247 .