responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 435

ختنه گاه

ختنه گاه: محلّ وقوع ختنه.

به موضعى كه ختنه صورت مى‌گيرد، يعنى حشفه در مرد و دو لبه آلت تناسلى در زن ختنه گاه گفته مى‌شود و از آن در بسيارى از بابها همچون طهارت، صوم، حج، طلاق، قصاص و ديات سخن گفته‌اند.

آميزش( --> آميزش)به مقدار ختنه گاه يا بيشتر، در شرع موضوع احكامى چند واقع شده است، مانند جنابت، عدّه، ثبوت تمامى مهر، نسب، مجازات ـ اعم از حدّ و تعزير ـ و حرمت ابدى. چنان كه در بعضى موارد، مانند لواط( --> لواط)، آميزش به مقدار بعض ختنه گاه نيز موجب ثبوت احكام آن است.

نزديكى كردن (جماع) عرفاً با دخول به مقدار حشفه تحقق مى‌يابد؛(1)از اين رو؛ همه احكام تكليفى و وضعىِ عنوان آميزش (جماع و وطى) در صورت دخول به مقدار حشفه بر آن مترتب مى‌گردد؛ حكم تكليفى، مانند حرمت آميزش با همسر در حال روزه، اعتكاف و احرام و حكم وضعى، مانند اشتراط آميزش با همسر در الحاق نوزاد به شوهر، حصول تحليل( --> تحليل)در زنى كه سه بار طلاق داده شده، سبب بودن آن براى بطلان روزه، اعتكاف و حج و ثبوت حدّ در زنا.

كودكى كه ختنه شده به دنيا آمده، مستحب است بر ختنه گاه وى تيغ بكشند.(2)

قطع عمدى حشفه موجب ثبوت قصاص است.(3)در صورت عدم امكان قصاص يا قطع غير عمدى آن، ديه كامل ثابت است. ديه بعض ختنه گاه، به نسبت كل ختنه‌گاه محاسبه مى‌شود.(4)

خَدّ-->گونه


نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 435
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست