responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 403

حيعلتين

حَيْعَلَتَين:«حَىَّ عَلَىَ الصَّلاة» و «حَىَّ عَلَىَ الفَلاح».

عنوان ياد شده در باب صلات به كار رفته است.

حيعلتين از فصول اذان( --> اذان)و اقامه( --> اقامه)است. گفتن آن بين اذان و اقامه ـ كه بنابر تفسير بعض عامّه( --> مخالف)مصداق تثويب( --> تثويب)مى‌باشد ـ به قصد مشروعيت حرام است.(1)

برخى علماى عامّه برگرداندن صورت به سمت راست هنگام گفتن «حىّ عَلى الصَلاة» و به سمت چپ هنگام گفتن «حىّ عَلى الفَلاح»(2)و برخى ديگر، برگرداندن صورت به سمت پشت هنگام گفتن حيعلتين را مستحب دانسته‌اند؛ ليكن فقهاى امامى حكم به كراهت آن كرده‌اند.(3)

( --> حيعلات)

حَيْعَلَه-->حيعلات

حيلوله؛ بدل--> بدل حيلوله

حيله

حيله: چاره انديشى ويژه جهت رسيدن به مقصود/ نيرنگ، فريب و خدعه.

غرض از حيله به معناى نخست، توصل جستن به اسباب داراى آثار شرعى براى اسقاط چيزى است، مانند به‌كارگيرى حيله در ربا( --> ربا)به منظور فرار از آن؛ در حالى كه بدون اِعمال آن، شخص به ربا مبتلا مى‌شود. از آن در بسيارى از ابواب، از جمله تجارت، نكاح و طلاق سخن گفته‌اند.

حكم:حيله به لحاظ تكليفى به دو قسم جايز و حرام تقسيم مى‌شود. حيله جايز عبارت است از دست يازيدن به وسيله‌اى مباح در شرع براى رسيدن به امرى مباح. در مقابل آن حيله حرام قرار دارد كه


نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 403
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست