حكايت فصول اذان همراه مؤذّن يا پس از گفتن او مستحب است؛ ليكن ـ بنابر ديدگاه برخى ـ مىتواند حيعلات(حَىَّ عَلى الصَّلاةتاحَىَّ على خَيرِ العَمَل)را به حولقه تبديل كند. البته اين در غير نماز است. استحباب حكايت در نماز اختلافى است؛ ليكن نمازگزار اگر بخواهد اذان را حكايت كند، نمىتواند حيعلات را حكايت نمايد؛ چون كلام آدمى محسوب شده و موجب بطلان نماز مىگردد؛ بلكه بايد آنها را تبديل به حولقه نمايد.(4)( --> حيعلات)
حيا
حيا: شرم.
حيا عبارت است از حالت و خويى نفسانى در انسان كه مانع ارتكاب اعمال زشت مىشود. مقابل آن، بىشرمى قرار دارد.
حيا از اخلاق پسنديده، بلكه در روايات، رأس مكارم اخلاق كه خداوند پيامبران خود را بدان آراسته، بر شمرده شده است،(1)و در روايتى از معصوم عليه السّلام آمده است: «حيا و ايمان با هم اند، چنانچه يكى رخت بربندد، ديگرى نيز به تبع آن مىرود» و در روايتى ديگر از امام صادق عليه السّلام آمده است: «كسى كه حيا ندارد ايمان ندارد».(2)از حيا در بابهاى طهارت، زكات، حج و جهاد سخن گفتهاند.