ـ از آن جهت كه از زير چانه گذرانده مى‌شود ـ اطلاق شده است(2)( --> تحنيك).

حنوط

حَنوط: كافور، كه به بدن ميّت ماليده مى‌شود.

حنوط در لغت به هر مادّه خوش بويى گفته مى‌شود كه بدن يا كفن ميّت را بدان معطّر كنند، ليكن در كلمات فقها تنها درباره كافور( --> كافور)به كار رفته كه به مواضعى از بدن ميّت ماليده مى‌شود. ماليدن كافور به بدن ميّت را «تحنيط» گويند.(1)از آن در باب طهارت سخن گفته‌اند.

حكم:ماليدن كافور به بدن ميّت مسلمان واجب است،(2)جز ميّت مُحرم( --> احرام)كه ـ به جهت حرمت موادّ خوش بو بر محرم ـ جايز نيست. البتّه زن در عدّه وفات( --> عدّه وفات)و معتكف( --> اعتكاف)به رغم حرمت بوى خوش بر آنان، در اين حكم ملحق به محرم نيستند و تحنيط آنان واجب است.(3)

در اينكه تحنيط قبل از كفن كردن ميّت انجام مى‌شود يا بعد از كفن كردن وى يا پس از پوشاندن لنگ و قبل از پوشاندن پيراهن و يا همه صورتهاى فوق جايز است، هر چند بهتر آن است كه تحنيط قبل از تكفين باشد، اختلاف است.(4)

اگر كافور يافت نشود، ميّت بدون تحنيط دفن مى‌گردد؛ هرچند خوش‌بو كردن بدن وى با ذريره( --> ذريره)جايز است؛ ليكن حنوط به شمار نمى‌رود. در كراهت يا حرمت خوش بو كردن ميّت به غير ذريره و كافور اختلاف است. مخلوط كردن كافور با ذريره در حنوط جايز است.(5)

در صورت كم بودن كافور و دوران امر بين استفاده آن در غسل ميّت يا تحنيط، غسل مقدّم است، و بين تحنيط پيشانى و ساير مواضع، پيشانى مقدّم است.(6)

كيفيّت تحنيط:در اينكه واجب، ماليدن كافور به مواضعى از بدن ميّت است يا صرف نهادن و تماس آن با مواضع واجب، و مسح (ماليدن) مستحب مى‌باشد، اختلاف است.(7)

مواضع حنوط:مواضع واجب حنوط، مواضع هفت گانه سجده است، يعنى

• (1)1. لسان العرب و مجمع البحرين/ واژه «حنط» ؛ مستمسك العروة 4/ 185 ؛ جامع المقاصد 1/ 358
• (2)المقنعة/ 150 ؛ جواهر الكلام 8/ 240 .
• (2)جواهرالكلام 4/ 176 ؛ مستمسك العروة 4/190
• (3)جواهر الكلام 4/ 182 ـ 184 و 18/ 421
• (4)4/ 175 ـ 176
• (5)مستمسك العروة 4/ 195 ـ 197 ؛ جواهر الكلام 4/ 188 ـ 190
• (6)العروة الوثقى 2/ 82 ـ 83 ؛ مستمسك العروة 4/ 200
• (7)جواهر الكلام 4/ 177