حم سجده؛ سوره--> سجده؛ سوره

حمعسق؛ سوره--> شورى؛ سوره

حم فصّلت؛ سوره--> فصّلت؛ سوره

حُمق--> احمق

حَمقاء--> احمق

حمل

حَمْل: برداشتن و همراه داشتن چيزى يا كسى/ جنين( --> جنين)/ بار دارى( -->آبستنى)/ جا به جا كردن كالا( --> حمل و نقل).

از حمل به معناى نخست به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات، حج و جهاد سخن گفته‌اند.

وضو گرفتن جهت همراه داشتن قرآن مستحب(1)و حمل آن براى جنب و حائض مكروه است.(2)

به قول برخى، همراه داشتن اشياى متنجس، بلكه عين نجس، مانند خون در نماز جايز است و موجب بطلان آن نيست.(3)در مقابل، برخى همراه داشتن حتى متنجس را جايز ندانسته‌اند. برخى ديگر، تنها همراه داشتن عين نجس را جايز ندانسته‌اند. بعضى نيز در عين نجس تفصيل داده، همراه داشتن مردار و اجزاى سگ و خوك حتى موى آنها را جايز ندانسته، امّا غير آن از اعيان نجس را جايز دانسته‌اند.(4)

همراه داشتن آهنى كه نمايان است، مانند شمشير آخته، در نماز(5)و نيز حمل سلاح هنگام رفتن براى نماز عيد، جز هنگام بيم از دشمن مكروه است.(6)حمل سلاح بر گروه نگهبان در نماز خوف( --> نماز خوف)بنابر قول مشهور واجب است.(7)

بنابر قول مشهور، حمل سلاح براى محرم( --> احرام)بدون ضرورت حرام است.(8)

همراه داشتن وسايل مورد نياز از قبيل دارو و سلاح در سفر مستحب است.(9)

حمل سر كفارِ كشته شده در جنگ و گرداندن و به نمايش گذاشتن آن در شهرها مكروه است.(10)

• (1)العروة الوثقى 1/ 345
• (10)جواهر الكلام 21/ 78 و 132 .
• (2)492 ؛ جواهر الكلام 3 / 217
• (3)العروة الوثقى 1 / 211 ـ 212 ؛ مستمسك العروة 1/ 582 ـ 585
• (4)مصباح الهدى 2 / 146 ـ 151
• (5)جواهر الكلام 8 / 264 ـ 267
• (6)العروة الوثقى 3/ 398
• (7)جواهر الكلام 14/ 174
• (8)18/ 422
• (9)وسائل الشيعة 11/ 425