از شرافت و نجابت خانوادگى پدران و آنچه مردم از مفاخر آنان مىشمارند، حسب تعبير مىشود.(1)از آن به مناسبت در باب حج، تجارت و نكاح سخن گفتهاند.
فخر كردن به حسب يا نسب خود، چنانچه مستلزم تحقير ديگران باشد، حرام است.(2)به خدمت گرفتن كسى كه به جهت حسب و نسب، اكرام وى لازم است ـ مانند سادات ـ مكروه مىباشد.(3)
از شرايط ازدواج، كفو بودن زن و مرد در دين است؛ بدين معنا كه اگر زن مسلمان است، شوهر وى نيز بايد مسلمان باشد؛ ليكن كفو بودن آن دو، در شرافت خانوادگى (هم سطح بودن موقعيت اجتماعى دو خانواده) شرط نيست.(4)
از مصاديق تدليس كه موجب ثبوت خيار در عقد نكاح مىگردد اين است كه يكى از دو زوج به دروغ مدّعى حسب عالى براى خود باشد، به شرط آنكه به گونه شرط يا وصف در عقد نكاح ذكر شود(5)( --> تدليس).
( --> اَشراف)
حِسْبه--> امور حسبى
حسد
حسد: ناخشنودى از موفقيّت كسى و زوال نعمت او را تمنا كردن.(1)