مكلّف را ملزم به ترك مفاد آن مى‌داند؛ چه اينكه اين الزام مقتضاى مقام مولائيّت شارع و عبوديّت مكلّف است.

برخى، مفاد صيغه (لايصلح) در روايات را حرمت دانسته‌اند و نيز گفته‌اند: ظاهر مفاد جمله «ان كان كذا فلا بأس فيه؛ اگر چنين باشد، بأسى در آن نيست» اباحه و ظاهر مفاد مفهوم آن، يعنى جمله «ان لم يكن كذا ففيه بأس؛ اگر اين گونه نباشد داراى بأس است» حرمت است.(2)

اقسام:حرمت به لحاظ متعلقش دو گونه است:

1. افعالى كه حرمتشان ذاتى است، بدين معنا كه نهى از فعل به لحاظ مفسده موجود در خود آن فعل صورت گرفته است، نه به لحاظ عروض امرى خارجى، مانند زنا و دزدى كه به لحاظ مفسده موجود در زنا و دزدى حرام شده است.

2. افعالى كه حرمتشان عرضى است، بدين معنا كه نهى از فعل به لحاظ مفسده موجود در فعل صورت نگرفته، بلكه فعل به لحاظ عارض شدن امرى خارج از آن حرام شده است، مانند حرمت تكتُّف( --> تكتّف)در نماز به سبب قصد تشريع آن، يا حرمت فعلى به سبب نذر ترك آن و يا حرمت آميزش با همسر در حال حيض.(3)

( --> حكم)( --> حكم تكليفى)

حرمت ابدى: حرمت هميشگى ازدواج بين دو نفر(-->ازدواج).

حرمت ابطال؛ قاعده -->قاعده حرمت ابطال

حرمت تكليفى--> حرمت

حرمت ظاهرى--> حكم ظاهرى

حرمت واقعى-->حكم واقعى

حرمت وضعى--> بطلان

حَرَم الحَرَم: محدوده چهار فرسخى متصل به حرم مكّه از چهار طرف.(1)

از آن در باب حج سخن گفته‌اند.

• (1)مستند الشيعة 13/ 322
• (2)عوائد الايّام/ 67 و 241
• (3)الاصول العامة/ 63 ـ 65 .