حرص ورزيدن نسبت به دنيا صفتى ناپسند است كه در احاديث متعدد نكوهش شده و از ريشه‌هاى كفر،(1)از نشانه‌هاى شقاوت انسان،(2)سبب معصيت حضرت آدم و حوّا(3)و دعوت كننده به ارتكاب گناهان(4)شمرده شده است.

بنابر قول برخى از شرايط مرجع تقليد، علاوه بر عدالت، حريص نبودن بر دنيا است. بنابر اين، تقليد از مجتهد حريص به دنيا جايز نيست.(5)

حريص، از جمله افرادى است كه مشورت با آنان مكروه است.(6)

از آداب تجارت، ميانه روى در كسب است؛ به گونه‌اى كه نه سر از آزمندى در آورد و نه خود و خانواده‌اش در مضيقه قرار گيرند.(7)

از اسباب تهمت كه موجب عدم پذيرش گواهى شاهد مى‌شود، حريص بودن وى بر اداى شهادت است؛ بدين معنا كه پيش از درخواست قاضى مبادرت به اداى شهادت كند. در اينكه حرص بر اداى شهادت مطلقا موجب ردّ شهادت مى‌شود يا تنها در حقوق متعلّق به مردم، نه حقّ اللّه‌، اختلاف است.(8)برخى بر ردّ شهادت در حقّ النّاس اشكال كرده‌اند.(9)

حَرْصَه --> حارصه

حُرُْض--> اشنان

حرف: هريك از نشانه‌هاى نوشتارى/ سخن( --> تكلّم).

حرف به معناى نخست عبارت است از هر يك از نشانه‌هاى نوشتارى كه مجموع آنها الفبا را تشكيل مى‌دهند، مانند «ا، ب و ت». از آن در بابهاى طهارت، صلات و ديات سخن گفته‌اند.

طهارت:مسّ حروف قرآن بدون طهارت بنابر مشهور جايز نيست.(1)

صلات:اداى صحيح حروف در قرائت و اذكار واجب، شرط صحّت نماز است و چنانچه كسى عمداً غلط تلفظ كند،

• (1)الكافى (كلينى) 2/ 289
• (1)جواهر الكلام 2/ 314 ـ 319
• (2)290
• (3)317
• (4)8/ 19
• (5)العروة الوثقى 1/ 27 ؛ تحرير الوسيلة 1/ 5
• (6)وسائل الشيعة 12/ 46
• (7)تحرير الوسيلة 1/ 501
• (8)الدروس الشرعية 2/ 129 ؛ مسالك الافهام 14/ 214 ؛ مفاتيح الشرائع 3/ 280 ـ 281
• (9)مجمع الفائدة 12/ 400.