responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 265
حديث شفعه

حديث شُفعه: حديث بيانگر حكم شفعه.

مراد از حديث شفعه در كلمات فقها اين روايت منقول از امام صادق عليه السّلام است:«قَضى رَسولُ اللّه‌ِ صلّى اللّه‌ عليه و آله بالشُّفْعَةِ بَيْنَ الشُّرَكاءِ فِى الأرَضينَ و المَساكِن؛(1)رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله در زمين و مسكن ميان چند شريك به ثبوت شفعه حكم كردند.»

فقها در مقام اثبات حقّ شفعه براى شريك به حديث ياد شده استناد كرده‌اند.(2)

( --> شفعه)

حديث صحيح

حديث صحيح: از اقسام خبر واحد.

اين عنوان از اصطلاحات علم درايه است.

به حديثى صحيح گويند كه تمامى راويان آن تا معصوم عليه السّلام، شيعه دوازده امامى و عادل باشند.

برخى، حديث صحيح را حديثى دانسته‌اند كه راويان آن شيعه و عادل باشند و متن آن غير شاذّ (مخالف مشهور) و بدون علّت (كژى و انحراف پنهانى و ظريف) باشد.

حديث صحيح ـ بنابر قول به حجيّت خبر واحد ـ حجّت است.(1)

( --> خبر واحد)

حديث ضَرَر-->حديث لاضرر

حديث ضعيف

حديث ضعيف: از اقسام خبر واحد.

حديث ضعيف، اصطلاحى در علم درايه است.

حديثى را ضعيف خوانند كه همه يا بعض راويانش فاقد شرايط معتبر در حديث صحيح( --> حديث صحيح)، حسن( --> حديث حسن)و موثّق( --> حديث موثّق)باشند، مانند اينكه در سند حديث راوى مجهول يا فاسد العقيده كه توثيق نشده، وجود داشته باشد، گر چه باقى امامى و عادل باشند.(1)


نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 265
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست