مستحب است بر حبره، همچون ديگر قطعات كفن، نام ميّت، شهادتين، اسامى ائمّه عليهم السّلام و اقرار به امامت و ولايت ايشان نوشته شود.(8)

( --> برد يمانى)

حبره عبرى--> حبره

حبس: اباحه مجانى منافع براى جهتى يا شخصى معيّن و يا عنوانى از عناوين(1)

/ زندانى كردن.

حبس به معناى نخست در اصطلاح فقه عبارت است از اينكه فردى، عينى معيّن از ملك خود را براى جهتى معيّن از جهات خير، مانند حبس مَرْكب براى انتقال حاجيان به مكّه، يا عنوانى از عناوين، مانند حبس ملكى براى فقرا يا علما و يا براى شخصى معيّن، حبس كند؛ بدين گونه كه منافع آن ـ براى هميشه يا مدّتى معيّن ـ در آن جهت يا براى آن عنوان يا شخص صرف گردد.(2)

تفاوت حبس با وقف:

1. در وقف بنابر مشهور، عين از ملك خارج مى‌شود و يا بنابر قول مقابل مشهور، موجب ممنوعيّت مالك از همه تصرّفات مى‌گردد؛ هرچند از ملك خارج نمى‌شود؛ اما در حبس، عين در ملك مالك مى‌ماند و وى از تصرفات غير مزاحم با استيفاى منفعت ممنوع نمى‌گردد؛ از اين رو، فروختن عين حبس شده جايز است.(3)البته بنابر قول به خروج عين از ملك در حبسِ دائمِ آن بر جهات خير، اين تفاوت در اين نوع حبس منتفى است.(4)

2. در وقف، دائم بودن شرط صحّت آن است؛ امّا حبس به صورت موقّت نيز صحيح است.(5)

حبس در كنار سُكنى( --> سكنى)، عُمرى( --> عمرى)و رُقبى( --> رقبى)، عنوانى مستقل در فقه است؛ هرچند تعداد زيادى از فقها بسيارى از احكام

• (1)فقه الامام جعفرالصادق 5/ 86
• (2)كلمة التقوى 6 / 163 ؛ منهاج الصالحين (خويى) 2 / 255
• (3)هداية العباد (گلپايگانى) 2/ 142 ؛ مهذّب الاحكام 22/ 26 ؛ تحرير المجلّة 2 قسم 3/ 70
• (4)الدروس الشرعية 2 / 282 ؛ جامع المقاصد 9 / 127
• (5)تحرير المجلّة 2 قسم 3 / 71 ؛ الانوار اللوامع 13 / 275 ؛ مسالك الافهام 5 / 353 و 366
• (8)جواهر الكلام 4/ 222 .