مناسبت در بابهاى خمس، نكاح و قضاء به كار رفته است.

ملكيّت جهيزيه:جهيزيه فراهم آمده از مال زن، ملك او است و ديگرى حق تصرف در آن را ندارد مگر با اذن او، و تصرف بدون اذن موجب ضمان است.

چنانچه زوج مدّعى اذن در تصرف جهيزيه و زوجه منكر آن باشد، با عدم اقامه بيّنه( --> بيّنه)از سوى زوج، قول زوجه با قسم پذيرفته مى‌شود.

جهيزيه‌اى كه دختر از خانه پدر همراه خود مى‌برد، در صورتى كه شواهد و قراين، بيانگر تمليك و هبه آن به دختر باشد، ملك او است. در غير اين صورت بر ملك پدر باقى خواهد ماند.(1)

بر زوج واجب است اثاث مورد نياز زندگى را براى زوجه فراهم كند و تأمين آن بر زن واجب نيست.(2)

هرگاه زن و شوهر در ملكيت اثاث منزل با يكديگر اختلاف كنند، قول اقامه كننده بيّنه مقدم مى‌شود و با عدم وجود بيّنه، بنابر مشهور اثاث زنانه از آنِ زن و وسايل مردانه از آن مرد و لوازم مشترك، ميان آن دو تقسيم مى‌شود.(3)

خمس جهيزيه:جهيزيه جزء مئونه( --> مئونه)به شمار مى‌رود. بنابر اين، درآمد حاصل از كسب كه صرف خريد جهيزيه مى‌شود، در وقتى كه به طور معمول به تهيّه آن نياز است، چنانچه مطابق شأن فرد باشد، خمس ندارد. همچنين به قول بسيارى از معاصران، كسى كه توان ندارد جهيزيه را يكجا تهيه كند، در صورتى كه هر سال از منافع همان سال، مقدارى از آن را بخرد و كنار بگذارد، خمس به آن تعلق نمى‌گيرد. برخى، در فرض ياد شده پرداخت خمس را واجب دانسته‌اند.(4)

جَيْب: جيب/ گريبان( --> گريبان).

جيب به معناى نخست، كسيه مانندى است كه معمولا به لايه درونى لباس، دوخته و بعضى اشياى شخصى در آن نگهدارى مى‌شود و در فارسى به كسر

• (1)مهذّب‌الاحكام 25/ 192
• (2)الفقه على المذاهب الخمسة 2/ 356
• (3)جواهر الكلام 40/ 493 ـ 494
• (4)توضيح المسائل مراجع 2/ 21 ـ 22 ؛ تحرير الوسيلة 1/ 359 .