برخى، جود را غير از سخاوت دانسته و در تفاوت آن دو با يكديگر گفتهاند: جود بخشيدن قبل از سؤال است؛ ليكن سخاوت، عطا كردن بعد از سؤال مىباشد. برخى ديگر گفتهاند: جود، صفتى ذاتى و سخاوت صفتى اكتسابى است. از اين رو، به خداوند جواد گفته مىشود، ليكن سخى اطلاق نمىگردد؛ زيرا خداوند نعمتهايش را پيش از آنكه بندگان سؤال كنند به آنان عطا مىكند.(1)اين عنوان به مناسبت در باب زكات و صوم به كار رفته است.
صفت جود از صفات بسيار با فضيلت است؛ زيرا در پرتو آن نياز مؤمنى رفع مىشود. در روايتى از رسول گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و آله آمده است: «خداوند جواد و بخشنده است و جود را دوست مىدارد». بسيار جود كردن در ماه رمضان مستحب است.(2)در روايتى از امام كاظم عليه السّلام آمده است: «جواد كسى است كه آنچه خداوند از اموال، همچون زكات و خمس بر او واجب كرده، مىپردازد».(3)
(--> بخل)
جور --> ظلم
جوراب
جوراب: نوعى پوشش پا.
از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات و حج نام بردهاند.
ته كفش نجس با شرايطى با راه رفتن روى زمين پاك مىگردد. در الحاق جوراب به كفش در اين حكم بحث است. برخى صورتى را كه پوشيدن جوراب به جاى كفش متعارف باشد ملحق دانستهاند.(1)
مسح كردن پا از روى جوراب و مانند آن در حال اختيار صحيح نيست.(2)
پوشيدن لباس نجسى كه به تنهايى ساتر عورت نيست، مانند جوراب و كلاه در نماز جايز است.(3)در اينكه از اجزاى حيوان حرام گوشت بودن آن نيز بدون