مى‌باشند. از احكام آن به مناسبت در باب صلات و تجارت سخن گفته‌اند.

تسخير جن از راه نامشروع، مانند رياضتها و خواندن عزائم (عوذات) مشتمل بر كفر حرام است. در حرمت آن از راه مشروع، همچون خواندن عزائمِ صحيح، اختلاف است(3)(--> تسخير).

به گفته برخى، گفتن اذان هنگام ترس از جن مستحب است.(4)

جنابت: حالت ناپاكىِ عارض بر انسان به سببى از اسباب خاص.

جنابت در لغت به معناى دور شدن، ضدّ قرابت است و در شرع عبارت است از عروض حالتى بر انسان كه موجب دورى وى از احكام پاكان مى‌شود.(1)به شخص متّصف به جنابت «جُنُب» گفته مى‌شود و از آن در بابهاى طهارت، صلات و صوم بحث شده است.

اسباب جنابت:جنابت به يكى از دو چيز محقق مى‌شود: انزال و دخول.

1. انزال:خروج منىّ موجب جنابت است؛ چه با شهوت، فشار و سستى بدن همراه باشد يا نباشد؛ مرد باشد يا زن، در خواب باشد يا بيدارى.(2)ظاهر كلام برخى قدما عدم وجوب غسل جنابت بر زن با انزال است.(3)البته صرف حركت منىّ در باطن بدون خروج و انزال، موجب جنابت نمى‌شود؛ ليكن در اينكه ملاك، خروج از مجراى متعارف است يا مطلق خروج ـ هرچند از مجراى غير متعارف ـ اختلاف است.(4)

هرگاه رطوبتى از انسان خارج شود كه منىّ بودن آن مشكوك باشد، در صورتى كه با شهوت، فشار و سستى بدن همراه باشد، محكوم به حكم منىّ است. در اينكه در حكم به منىّ بودنِ رطوبت مشتبه، وجود هر سه نشانه ياد شده شرط است يا وجود بعضى از آنها نيز كفايت مى‌كند، اقوال مختلف است.(5)در بيمار، وجود دو نشانه شهوت و سستى كفايت مى‌كند.(6)

• (1)جواهر الكلام 3/ 3
• (2)جواهر الكلام 3/ 3
• (3)جواهر الكلام 22/ 79 ـ 85 ؛ ايضاح الفوائد 1/ 405 ؛ كتاب المكاسب 1/ 262 ـ 267
• (3)المقنع/ 42
• (4)العروة الوثقى 2/ 411 ؛ مستند العروة (الصلاة) 2/ 276 .
• (4)جواهر الكلام 3/ 7
• (5)8 ـ 12
• (6)8 ـ 12