است كه از سوى اكراه كننده (مُكرِه) متوجه اكراه شونده (مُكرَه) مىشود(-->اكراه).
تهليل
تَهليل: گفتن «لا اله الاّ اللّه».
مفاد تهليل اقرار به توحيد و يكتايى پروردگار است كه از برترين و با فضيلتترين اذكار و بهترين عبادات بهشمار مىرود(1)و در باب صلات و حج به مناسبت از آن سخن رفته است.
تهليل در همه احوال بويژه در موارد زير مستحب است: در تعقيب نماز؛(2)صد بار در هر روز؛(3)صد بار با صداى بلند در نماز استسقاء(-->نماز باران)براى امام هنگام قرار گرفتن بر روى منبر جهت ايراد خطبه؛ بعد از تكبير و تسبيح؛(4)هفت بار در سعى(-->سعى)هنگام برآمدن بر كوه صفا و نيز صد بار هنگام سعى همراه با دعاها و اذكار وارد شده؛(5)بسيار گفتن آن در عرفات(6)(-->عرفات)، صد بار در مشعر(-->مشعر)و مسجد خَيْف(7)(-->مسجد خيف)و نيز گفتن آن در سفر هنگام بالا رفتن از سربالايى.(8)
از اجزاى اذان(-->اذان)دو بار و از اجزاى اقامه(-->اقامه)يك بار گفتن{لا إله إلاّ اللّه }است كه فصل پايانى هر كدام را تشكيل مىدهد.(10)
تهمت
تهمت: گمان بد بردن به كسى، كسى را به بدى متّهم كردن/ بهتان(-->بهتان).
تهمت از ريشه «وهم» مىباشد كه «واو» آن به «تا» تبديل شده و از آن به معناى نخست به مناسبت در بابهايى نظير طهارت، صلات، جهاد، تجارت، اجاره، نكاح، قضاء و قصاص سخن رفته است.
حكم:بدون دليل، گمان بد بردن به مؤمن و جارى ساختن آثار آن بر او حرام