تَهاون -->سبك شمردن

تهجّد

تَهَجُّد:شب زنده‌دارى براى عبادت.

ريشه واژه تهجّد «هـ ج د» از اضداد است كه هم به معناى در شب خفتن آمده و هم در شب بيدار بودن. مراد از آن در فقه، شب زنده‌دارى جهت اقامه نماز شب(-->نماز شب)، تلاوت قرآن، ذكر خداوند و طلب مغفرت است.

واژه تهجّد در روايات و نيز كلمات فقها در خصوص نماز شب، زياد به كار رفته است؛ به‌گونه‌اى كه مراد از آن هنگام اطلاق، همان نماز شب است. به كسى كه عمل تهجّد را به‌جا مى‌آورد «مُتَهَجِّد» گويند.

خداوند در قرآن كريم رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله را امر به تهجّد كرده(1)كه مراد از آن نماز شب است.(2)بر اساس اين آيه كريمه، نماز شب بر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله واجب است و اين حكم از اختصاصات آن حضرت به‌شمار مى‌رود(3)(-->اختصاصات النّبى). از اين عنوان در باب صلات و صوم به مناسبت سخن رفته است.

تهجّد بويژه هنگام سحر(-->سحر)جهت عبادت و تلاوت قرآن، استغفار، خواندن نمازهاى مستحب بخصوص نماز شب و غير آن از اعمال عبادى، مستحب مؤكّد است؛(4)چنان‌كه در شبهايى خاص، همچون شب جمعه،(5)عيد قربان و فطر،(6)نيمه شعبان(7)و شبهاى قدر،(8)استحباب ويژه دارد.

تهديد

تهديد: ترسانيدن كسى به وعده انجام دادن كارى عليه او يا متعلّقاتش.

اكراه از اسباب رفع تكليف و نيز آثار وضعى عمل است. قوام اكراه، تهديدى

• (1)
• (2)تفسير الصافى 3/ 210 ؛ من لايحضره‌الفقيه 1/ 484
• (3)جواهرالكلام 29/ 126
• (4)الجامع للشرائع/ 635 ؛ تذكرة الفقهاء 2/ 297
• (5)مصباح المتهجد/ 262
• (6)نهاية الإحكام 2/ 68
• (7)كتاب السرائر 1/ 313
• (8)كشف الغطاء 4/ 16 ؛ وسائل الشيعة 8/ 17 ـ 19 .