از آن به «باب» نيز تعبير شده است(وَأْتُواْ الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِهَا)(2)ـ وسيله شمرده مى‌شود؛ از اعمال صالح گرفته تا اسماء الهى، معصومان عليهم السّلام، عالمان ربّانى، مؤمنان كامل و آنچه نزد خداوند داراى قداست و عظمت است، مانند قرآن كريم و تربت سيد الشهداء عليه السّلام.(3)

حكم:توسل به آنچه كه از نظر شرع يا عقل موجب تقرّب به خداوند مى‌گردد ـ بويژه توسل به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و ائمّه اطهار عليهم السّلام بخصوص امام زمان عجلّ اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ امرى مطلوب و مستحب(4)و مورد توصيه قرآن كريم است.(5)در رواياتِ رسيده از ائمّه عليهم السّلام آمده است: مراد از «وسيله» در آيه شريفه{وَابْتَغُواْ إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ }(6)ما هستيم(7)و ماييم «ابواب» خداوند(8)و ماييم اسماء حسناى الهى كه خداوند به بندگانش امر كرده(9)او را بدانها بخوانند.(10)

توشح

تَوَشُّح: گذراندن يك طرف جامه از زير بغل راست و افكندن آن بر دوش چپ يا عكس آن.(1)

تعريف توشّح به كيفيت يادشده نزد فقيهان معروف است؛ ليكن برخى آن را به افكندن جامه از شانه تا تهيگاه و بستن آن در وسط،(2)و گروه سوم به داخل كردن يك طرف جامه در زير بغل راست و افكندن آن بر دوش چپ و طرف ديگر، زير بغل چپ و افكندن آن بر دوش راست، سپس گره زدن آن دو به هم بر روى سينه، تعريف كرده‌اند.(3)از توشّح در باب صلات و حج بحث شده است.

توشّح در حال نماز بويژه براى امام جماعت كراهت دارد.(4)توشّحِ يكى از دو جامه احرام براى محرم جايز است.(5)

• (1)كشف اللثام 5/ 275
• (10)تفسير عياشى 2/ 42 .
• (2)
• (2)الرسائل العشر/ 68 ؛ روض الجنان 2/ 561
• (3)تفسير الصافى 2/ 33
• (3)جواهر الكلام 8/ 240
• (4)كشف الغطاء 3/ 500
• (4)238 ـ 240
• (5)؛
• (5)18/ 236 ـ 238 .
• (6)
• (7)دلائل الإمامة/ 114
• (8)تفسير عياشى 1/ 86
• (9)؛