تعنيت

تَعنيت: سخت‌گيرى كردن.

از آن در باب قضاء ياد شده است.

بر قاضى در مقام شهادت گرفتن، سخت‌گيرى نسبت به شهودى كه جزء صالحان و اهل معرفت و دقّت هستند كراهت دارد، مانند آنكه آنان را از يكديگر جدا كند يا از ايشان بخواهد همه ويژگيها و مشخّصات مشهودٌبِه را باز گويند و يا آنان را از عواقب شهادت كذب برحذر دارد؛ ليكن سخت‌گيرى نسبت به شهودى كه از نظر صلاح و معرفت و دقّت، مورد شك و اتّهام هستند مستحب است.(1)

تعنيس

تَعنيس: بى‌شوهر ماندن دختر پس از بلوغ به مدّت طولانى.

از آن در باب نكاح ياد شده است.

در اينكه عنوان بكر بر دخترى كه بدون تماس با مردى بر اثر پريدن يا طولانى شدن مدّت تجرّد و غير آن، بكارتش زائل شده صدق مى‌كند تا احكام آن را داشته باشد(-->باكره)يا چنين دخترى حكم بيوه را دارد، اختلاف است(-->بيوه).(1)

تَعَوُّذ -->اِستعاذه

تعويذ

تَعويذ: اذكارى خاص براى دفع چشم زخم، سحر، آفات و بلايا و بر طرف كردن دردها و بيماريها(1)/ استعاذه(-->استعاذه).

تعويذ به مفهوم نخست ـ كه به آن «عوذه» يا «تعويذه» نيز گفته مى‌شود ـ به منظور فوق براى خود يا ديگرى خوانده و يا نوشته شده و همراه مى‌گردد.

بر تعويذ، احكامى مترتّب است كه به مناسبت در باب طهارت و صلات و نيز استفتائات بدان اشاره شده است.

حكم تكليفى:تعويذ با قرآن، اسامى خداوند، اذكار و ادعيه وارد شده از معصومان عليهم السّلام و مضامين صحيح، جايز و با اذكار مجهول و مضامين نادرست حرام است.(2)از پيامبر اكرم

• (1)جواهر الكلام 40/ 128 .
• (1)جامع‌المقاصد 12/ 120 ؛ مسالك الافهام 7/ 164 ـ 165 .
• (1)لسان‌العرب/ واژه «عوذ» ؛ مشارق الشموس 1/ 13
• (2)كشف الغطاء 3/ 460 ؛ وسائل الشيعة 6/ 236