حكم:خسارت ناشى از تصادف يا مالى است و يا بدنى. در صورت دوم يا جانى است كه منجرّ به مرگ كسى مى‌شود و يا موجب قطع عضو يا از بين رفتن منافع آن و يا جراحت مى‌گردد.

1. خسارت مالى:اگر خسارت مالى از نظر عرف به راننده نسبت داده شود وى ضامن است؛ عمدى باشد يا سهوى. البتّه در برخورد دو ماشين، اگر خسارت به هر دو راننده نسبت داده شود، هريك ضامن نصف خسارت وارد بر ديگرى خواهد بود.

2. خسارت بدنى:ايراد خسارت بدنى اگر عمدى باشد موجب ثبوت قصاص(-->قصاص)در موارد جريان آن، و يا ديه(-->ديه)مى‌شود و اگر سهوى باشد، موجب ثبوت ديه است. البتّه سهو نيز به دو قسم شبه عمد و خطاى محض تقسيم مى‌شود. در شبه عمد كه راننده به جهت خواب آلودگى، سرعت زياد، رعايت نكردن قوانين رانندگى و مانند آن مقصّر شناخته مى‌شود، پرداخت ديه بر عهده خود او است؛ امّا در خطاى محض كه راننده همه جوانب را رعايت كرده ولى به دليل بريدن ترمز و مانند آن تصادف رخ داده است، ديه قتل خطا، جراحت موضحه(-->موضحه)و شديدتر از آن بر عهده عاقله راننده(-->عاقله)و در كمتر از موضحه، اختلاف است.

البتّه در تمامى موارد خسارت ـ اعم از مالى و بدنى ـ اگر طرف مقابل مقصّر باشد، مانند آنكه خود يا مالش و يا ديگرى يا مال او را جلوى ماشين بيندازد، در صورتى كه راننده فرصت و امكان كنترل وسيله را نداشته باشد، ضامن نيست و خسارت جانى يا مالى بر عهده كسى است كه موجب بروز چنين حادثه‌اى شده است.(1)

تصادُم -->صدمه

تَصدُّق -->صدقه

تَصديه -->كف زدن

تصرّف

تصرّف: هر كار ارادى داراى اثر شرعى در يك مال.

تصرّف از ريشه «صرف» در لغت به معناى دست به كارى زدن، دگرگون شدن

• (1)مجمع المسائل 3/ 225 ـ 227 .