ليكن از حج واجب كفايت نمى‌كند.(2)ولى چنانچه پيش از آن، مستطيع(-->استطاعت)بوده و بر اثر اهمال به حج نرفته است، انجام دادن حج هرچند با تسكّع در صورتى كه عسر و حرج نداشته باشد واجب است و از حَجَّةُ الإسلام كفايت مى‌كند.(3)

تسلُّط -->سُلطه

تسليت

تَسليَت: دلدارى و سر سلامتى دادن به صاحب عزا.

از آن به مناسبت در باب طهارت سخن رفته است.

حكم:تسليت به مصيبت ديدگان ـ اعم از بزرگ و كوچك، زن و مرد، همچنين تسليت صاحبان عزا به يكديگر ـ بويژه پس از دفن ميّت مستحب است. حدّى براى زمان تسليت نيست، امّا اگر در زمانى صورت گيرد كه موجب يادآورى اندوه فراموش شده گردد ترك آن بهتر است.

چگونگى:ابراز همدردى با مصيبت ديدگان بر حسب شأنشان متفاوت است. به عنوان مثال نسبت به كودك يتيم، دست كشيدن بر سر او مستحب است. البتّه در حصول ثواب تسليت، نفس حضور نزد صاحب عزا و ديدار با او كفايت مى‌كند، هرچند ابراز همدردى با گفتن كلمات تسلّى بخش افضل است؛ ليكن برپايى مجلس سوگوارى و اطعام مردم از سوى صاحب عزا استحباب ندارد، هرچند جايز است، بخصوص زمانى كه بر اثر ترك آن آبروى صاحب عزا به خطر افتد. تسليت به اهل ذمّه(-->اهل ذمّه)جايز است.(1)

تسليط؛ قاعده -->قاعده سلطنت

تسليم

تسليم: سلام نماز/ سلام كردن(-->سلام)/ تحويل مال تعهّد شده به طرف مقابل(-->اقباض).

از تسليم به معناى نخست در باب صلات بحث شده است.

• (1)جواهر الكلام 4/ 325 ـ 332 ؛ العروة الوثقى 1/ 443 .
• (2)271
• (3)310 ؛ المعتمد فى شرح المناسك 3/ 119 ـ 120 .