تسامح در ادلّه سُنَن؛قاعده-->قاعده تسامح در ادلّه سُنَن

تَسامُع -->استفاضه

تساوى

تساوى: برابر و يكسان بودن.

از آن به مناسبت در بابهايى نظير اجتهاد و تقليد، صلات، جهاد، سبق و رمايه، قصاص و ديات سخن رفته است.

اجتهاد و تقليد:دو مجتهدى كه در علم و تقوا با يكديگر برابرند غير مجتهد مى‌تواند از هر يك از آن دو تقليد(-->تقليد)كند.(1)

صلات:بنابر مشهور، جايز است محل ايستادن امام و مأموم در نماز جماعت مساوى باشد.(2)

مساوى بودن محل سجده با مكان ايستادن نماز گزار استحباب دارد.(3)نمازگزاردن برابر قبر معصوم عليه السّلام كراهت دارد. برخى آن را حرام دانسته‌اند.(4)

جهاد:خانه‌اى را كه ذمّى(-->اهل ذمّه)بنا يا تجديد بنا مى‌كند نبايد از خانه همسايگان مسلمانش بلندتر باشد. بنابر مشهور برابر بودن آن نيز جايز نمى‌باشد.(5)

سبق و رمايه:از جمله شرايط صحّت عقد مسابقه(-->مسابقه)آن است كه بايد همه آنچه مسابقه با آنها صورت مى‌گيرد ـ همچون اسبها ـ در اصل احتمال سبقت، با يكديگر مساوى باشند، بدين معنا كه در هر يك احتمال سبقت و پيشى گرفتن بر ديگرى برود.(6)

قصاص:از جمله شرايط قصاص، تساوى در دين و آزادى است؛ بنابر اين مسلمان در برابر كافر(7)و انسان آزاد در برابر برده(8)قصاص نمى‌شوند. در قصاص اعضا، تساوى دو عضو ـ از نظر سلامت و اصلى بودن ـ شرط است. بنابر اين عضو سالم در برابر عضو فلج و انگشت اصلى در برابر انگشت زايد قصاص نمى‌شود.

• (1)العروة‌الوثقى 1/ 6
• (2)مستمسك العروة 7/ 233
• (3)جواهر الكلام 10/ 173
• (4)العروة الوثقى 1/ 585 ـ 586
• (5)جواهرالكلام 21/ 284 ـ 285
• (6)28/ 226
• (7)42/ 150
• (8)81