به مجرّد صدّ شده‌اند.(9)بنابر قول نخست، در اينكه هنگام قربانى، نيّت تحلّل لازم است يا نه و نيز علاوه بر قربانى، حلق يا تقصير نيز در حصول تحلّل شرط است يا نه اختلاف مى‌باشد.(10)

تحلّل در فرض احصار:مَحصور با قربانى كردن و سپس تقصير، از احرام خارج شده و همه محرّمات جز زن بر او حلال مى‌گردد. حلّيت زن منوط به انجام دادن حج در سال آينده است مگر آنكه حج وى استحبابى باشد. در اين صورت ـ بنابر قول مشهور ـ با گرفتن نايب و انجام دادن طواف نساء از طرف محصور، زن نيز بر او حلال مى‌گردد.

اشتراط تحلّل:مستحب است مُحرم با خداى خود شرط كند كه چنانچه براى او مانعى از اتمام حج ـ همچون دشمن يا بيمارى ـ پيش آيد، او را از احرام خارج سازد.(11)

در ثمره اين اشتراط چند نظر ذكر شده است، از جمله:

1. سقوط قربانى از مصدود و محصور و خروج از احرام به مجرّد صدّ يا احصار.

2. جواز تعجيل در تحلّل در فرض احصار، بدون آنكه منتظر رسيدن قربانى به قربانگاه باشد. در فرض صدّ، تعجيل مطلقا جايز است؛ چه شرط بكند و چه نكند.

3. سقوط حج در سال آينده براى متمتّع.

4. مجرّد حصول ثواب.(12)

تحليف

تَحليف: سوگند دادن(-->قَسَم).

تحليل

تَحليل: حلال كردن/ حلال كردن استمتاع از كنيز خود براى ديگرى/ ازدواج زن سه طلاقه با مردى غير از شوهر سابقش.

تحليل به معناى اوّل در برابر تحريم قرار دارد. منشأ تحليل اشياء همچون تحريم(-->تحريم)، مفاسد و مصالح واقعىِ

• (10)الحدائق الناضرة 16/ 16 ؛ جواهر الكلام 20/ 118 ـ 120
• (11)جواهر الكلام 18/ 280
• (12)260 ـ 271 ؛ العروة الوثقى 2/ 567 ؛ مستمسك العروة 11/ 378 ـ 383 .
• (9)كتاب السرائر 1/ 641