از آن به مناسبت در بابهاى تجارت، نكاح، شفعه و لعان سخن رفته است.
تجارت:كالايى كه انسان مىخرد مستحب است از خداوند متعال بخواهد آن را بر وى مبارك گرداند.(1)
نكاح:تبريك گفتن به كسى كه ازدواج كرده(2)يا داراى فرزند شده مستحب است.(3)
شفعه:در اينكه دارنده حقّ شفعه (شفيع) اگر به خريدار يا فروشنده تبريك بگويد، حقّ او ساقط مىشود يا نه، اختلاف است(4)(-->شفعه).
لعان:هرگاه پدرى در پاسخ به كسى كه ولادت فرزند او را تبريك گفته، كلماتى بگويد كه متضمّن اقرار به انتساب نوزاد به او باشد ـ مانند «آمين» يا «خداوند دعايت را مستجاب كند» ـ نمىتواند به سبب لعان بچه را از خود نفى نمايد؛ ليكن اگر گفتار وى دلالت بر اقرار نكند ـ مانند آنكه بگويد «خداوند به تو خير دهد» ـ مىتواند با لعان بچه را از خود نفى كند(5)(-->لعان).
تبسّم -->خنده
تبطين لحيه
تَبْطين لِحيه: رساندن آب به درون محاسن در وضو/ ستردن موهاى زير چانه و گلو.(1)
از آن به هر دو معنا در باب طهارت سخن رفته است.
معناى نخست:شستن ظاهر محاسن در وضو كافى است و رساندن آب به درون موها لازم نيست(2)(-->تخليل).
معناىدوم:كوتاه كردن موهاى صورت و گِرد كردن آنها و نيز گرفتن مقدارى از موهاى گونه و چيدن موهاى زير چانه و گلو (تبطين لحيه) مستحب است.(3)