تبريك

تبريك: دعا كردن به بركت و مبارك باد گفتن.

از آن به مناسبت در بابهاى تجارت، نكاح، شفعه و لعان سخن رفته است.

تجارت:كالايى كه انسان مى‌خرد مستحب است از خداوند متعال بخواهد آن را بر وى مبارك گرداند.(1)

نكاح:تبريك گفتن به كسى كه ازدواج كرده(2)يا داراى فرزند شده مستحب است.(3)

شفعه:در اينكه دارنده حقّ شفعه (شفيع) اگر به خريدار يا فروشنده تبريك بگويد، حقّ او ساقط مى‌شود يا نه، اختلاف است(4)(-->شفعه).

لعان:هرگاه پدرى در پاسخ به كسى كه ولادت فرزند او را تبريك گفته، كلماتى بگويد كه متضمّن اقرار به انتساب نوزاد به او باشد ـ مانند «آمين» يا «خداوند دعايت را مستجاب كند» ـ نمى‌تواند به سبب لعان بچه را از خود نفى نمايد؛ ليكن اگر گفتار وى دلالت بر اقرار نكند ـ مانند آنكه بگويد «خداوند به تو خير دهد» ـ مى‌تواند با لعان بچه را از خود نفى كند(5)(-->لعان).

تبسّم -->خنده

تبطين لحيه

تَبْطين لِحيه: رساندن آب به درون محاسن در وضو/ ستردن موهاى زير چانه و گلو.(1)

از آن به هر دو معنا در باب طهارت سخن رفته است.

معناى نخست:شستن ظاهر محاسن در وضو كافى است و رساندن آب به درون موها لازم نيست(2)(-->تخليل).

معناىدوم:كوتاه كردن موهاى صورت و گِرد كردن آنها و نيز گرفتن مقدارى از موهاى گونه و چيدن موهاى زير چانه و گلو (تبطين لحيه) مستحب است.(3)

تَبَعُّض صَفْقَه -->خيار تبعّض صَفقه

• (1)كتاب السرائر 2/ 233
• (1)النهاية (ابن اثير) و لسان العرب/ واژه «بطن» ؛ مرآة العقول 22/ 382
• (2)المبسوط 4/ 195
• (2)جواهرالكلام 2/ 154 ؛ كتاب الطهارة (شيخ انصارى) 2/ 178
• (3)الجامع للشرائع/ 458
• (3)كشف الغطاء 2/ 418 ؛ وسائل الشيعة 2/ 110 .
• (4)النهاية/ 424 ؛ قواعد الاحكام 2/ 257 ؛ مسالك الافهام 12/ 362
• (5)جواهر الكلام 34/ 20 .