فرق مىكند؛ گاهى نيز با بهبودى فقط ارش ثابت مىشود(-->ارش)كه در مدخلهاى مناسب آمده است.
(-->بيمارى)
بهتان
بهتان: نسبت دروغين و ناروا به كسى دادن.
در نسبت بين بهتان و غيبت(-->غيبت)اختلاف است. برخى برآنند كه نسبت ميان آن دو تباين است؛ بدين معنا كه غيبت عبارت است از بدگويى پشت سر كسى به صفتى كه در او وجود دارد امّا بهتان بدگويى از شخص به صفتى است كه در او وجود ندارد؛ خواه در حضور وى باشد يا در غياب او. ولى برخى ديگر، نسبت را عموم و خصوص من وجه مىدانند؛ بدين بيان كه غيبت، بدگويى پشت سر شخص است، خواه آن بدى در او باشد يا نباشد. در اين تفسير، غيبت شامل بهتان به شخص در غياب وى نيز مىشود و احكام غيبت همچون وجوب حلاليت طلبيدن بر آن بار مىگردد.(1)از اين عنوان در بابهاى اجتهاد و تقليد، صلات، صوم، تجارت، قضاء، شهادات، حدود و تعزيرات به مناسبت سخن رفته است.
حكم:بهتان، حرام بلكه حرمت آن از غيبت به معناى نخست شديدتر است.(2)بهتان به خداوند از گناهان كبيره(-->گناه كبيره)مىباشد.(3)فتوا(4)(-->فتوا)و قضاوت(-->قضاوت)بدون علم(5)و بدعت در دين(6)(-->بدعت)از مصاديق بهتان و افترا به خداوند شمرده شده است. برخى، بهتان زدن به مخالف(-->مخالف)و اهل بدعت را جايز دانستهاند.(7)
آثار بهتان:
1. ثبوت حد:و آن درصورتى است كه موضوع مورد افترا از موارد ثبوت حد باشد، مانند بهتان به زنا يا لواط كه از آن به قذف(-->قذف)تعبير مىشود(8)و نيز اگر كسانى بر زنا يا لواط شهادت دهند و