بعد از زوال (اذان ظهر) بهبود يابد هرچند افطار هم نكرده باشد نيّت روزه و روزه گرفتن آن روز بر او واجب نيست؛ ولى اگر قبل از زوال بهبود يابد درصورتى كه افطار نكرده باشد بنابر مشهور واجب است نيّت روزه بكند.(5)

وجوب قضاى روزه ماه رمضان بر بيمارى كه به علّت بيمارى روزه نگرفته منوط به بهبود وى پيش از ماه رمضان سال آينده است و درصورت عدم بهبود بنابر مشهور قضا بر وى واجب نيست بلكه بايد براى هر روز به مقدار يك مُدّ(-->مُدّ)طعام كفّاره بدهد(6)(-->روزه).

ارث:هرگاه زنى با مردى بيمار ازدواج كند ارث بردن وى از آن مرد مشروط به آميزش يا بهبود وى از آن مرض پيش از وفات است و اگر هيچ يك از آن دو قبل از مرگ شوهر حاصل نشود عقد نكاح باطل است و زن ارث نمى‌برد.(7)

اگر مرد در حال بيمارى، همسر خويش را طلاق دهد ـ خواه به طلاق بائن يا رجعى ـ و پيش از سپرى شدن يك سال از زمان طلاق بميرد زن از او ارث مى‌برد مگر آنكه در اين مدّت شوهر كرده باشد و يا مرد از بيمارى خود بهبود يافته، سپس بميرد كه در اين صورت ارث نمى‌برد مگر آنكه در عدّه طلاق رجعى باشد(8)(-->طلاق رجعى).

حدود:حد ـ بجز قتل و رجم ـ بر مستحاضه و بيمار قبل از بهبود جارى نمى‌شود.(9)در موردى كه حدود مختلف ـ مانند حدّ تازيانه و رجم ـ بايد بر شخص جارى شود ابتدا حدّ تازيانه اجرا مى‌شود؛ ليكن در وجوب صبر تا بهبود از اثر تازيانه يا استحباب آن و يا عدم جواز صبر، اختلاف است.(10)پس از اجراى حدّ سرقت مستحب است حاكم نسبت به درمان دست سارق و تأمين نيازهاى ضرورى وى تا زمان بهبودى اقدام كند.(11)

قصاص:استيفاى قصاص از جانى پيش از بهبود جراحت شخصى كه عليه وى جنايت صورت گرفته، جايز است؛(12)هرچند شيخ طوسى احتياط را در تأخير آن تا زمان بهبودى دانسته است.(13)

ديات:ديه عضو آسيب ديده درصورت بهبود يافتن با صورت عدم بهبودى آن

• (10)345 ـ 346
• (11)مبانى تكملة المنهاج 1/ 310 ؛ وسائل الشيعة 28/ 300
• (12)جواهر الكلام 42/ 357 ـ 360
• (13)المبسوط 7/ 75 .
• (5)مستمسك العروة 8/ 432
• (6)جواهر الكلام 17/ 24 ـ 25
• (7)39/ 220
• (8)32/ 152
• (9)41/ 339 ـ 340