ديات:از بين بردن حسّ بويايى كسى از هر دو مجراى بينى موجب ثبوت ديه كامل(-->ديات)و از يك مجرا موجب ثبوت نصف ديه است. درصورت پيدايى اختلاف ميان جنايتكار و آن كه جنايت بر او وارد شده در از بين رفتن حسّ بويايى، به چيزهايى كه بوى تند يا خوش دارند، ـ بدون آنكه مَجْنىٌ‌عَلَيه متوجّه گردد ـ آزمايش مى‌شود و چنانچه به آزمايش نيز مشخّص نشد، چون از موارد لوث(-->لوث)به شمار مى‌رود با قسامه(-->قسامه)به نفع آسيب ديده حكم مى‌شود.(2)

اگر حسّ بويايى مَجْنىٌ‌عَلَيه پس از گرفتن ديه بازگردد درصورتى كه بازگشت آن نشانه از بين نرفتن حسّ بويايى بر اثر جنايت باشد جانى مى‌تواند ديه را پس بگيرد و مورد از موارد پرداخت ارش(-->ارش)خواهد بود.(3)

از ديگر موارد ارش، موردى است كه اهل خبره(-->اهل خبره)به بازگشت بويايى در زمان معيّن حكم كند و در آن مدّت بويايى باز گردد. البتّه اگر مَجْنىٌ‌عَلَيه پيش از مدّت تعيين شده بميرد ديه بر جانى مستقر خواهد شد.(4)

قطع بينى كه منجرّ به از بين رفتن حسّ بويايى گردد دو ديه دارد: ديه بينى(-->بينى)و ديه حسّ بويايى.(5)

(-->بو)

بوييدن -->بو

به

بِه: ميوه معروف.

از آن به مناسبت در بابهاى حج، نكاح و اطعمه و اشربه سخن رفته است.

استشمام و خوردن ميوه‌هاى خوش‌بو همچون به در حال احرام جايز است؛ هرچند بهتر است از استشمام آن پرهيز شود.(1)

موارد زير مستحب است: خوردن به براى زن حامله(2)و نيز براى شوهر قبل از آميزش، چه آنكه موجب زيبا رويى و خوش طبعى مولود مى‌شود؛(3)برگزيدن

• (1)جواهر الكلام 18/ 327 ـ 328 ؛ كلمة التقوى 3/ 324
• (2)43/ 309 ـ 310
• (2)جامع عباسى/ 304
• (3)مبانى تكملة المنهاج 2/ 361
• (3)وسائل الشيعة 21/ 402
• (4). جواهر الكلام 43/ 311 .
• (5). جواهر الكلام 43/ 311 .