به‌گونه‌اى كه از نظر عرف هم افق محسوب مى‌گردند، مانند تهران و اصفهان. حكم اين عنوان در باب صوم آمده است.

اگر در شهرى هلال اوّل ماه ديده شود در ديگر بلاد هم افق نيز حكم به ثبوت اوّل ماه مى‌گردد.(1)

بَلاطَه حَمراء -->رُخامَه حَمراء

بلاغت

بلاغت: رسا بيان كردن مقصود.

بلاغت در سخن آن است كه گوينده، مراد خود را براى مخاطب، گويا و رسا بيان كند. براى اين مقصود لازم است از واژه‌هاى مأنوس نزد مخاطب و مطابق با معنا و مراد و متناسب با اقتضاى مقام، استفاده كند.(1)به كسى كه با بهره‌گيرى از اين ويژگيها سخن مى‌گويد «بليغ» گفته مى‌شود. اين عنوان به مناسبت در باب صلات به كار رفته است.

خطيب جمعه مستحب است بليغ باشد.(2)

بلبل

بلبل: پرنده معروف.

از آن به مناسبت در باب حج و اطعمه و اشربه سخن رفته است.

بلبل از پرندگان حلال گوشت است. كفّاره صيد بلبل و مانند آن همچون بلدرچين و قمرى، در حرم(-->حرم)بنابر مشهور يك مُدّ(-->مُدّ)طعام است كه به فقير داده مى‌شود. برخى قدما كفّاره آن را يك گوسفند دانسته‌اند. برخى ديگر از آنان پرداخت قيمت آن را براى غير مُحرم و دو برابر آن را براى مُحرم به عنوان كفّاره لازم دانسته‌اند.(1)

(-->پرنده)

بلح

بَلَح: غوره خرما.

بلح به ثمره درخت خرما كه هنوز غوره و سبز رنگ است اطلاق مى‌گردد و از آن به مناسبت در باب زكات ياد شده است.

• (1)جواهر الكلام 16/ 360 .
• (1)مجمع البحرين/ واژه «بلغ»
• (1)جواهر الكلام 20/ 244 ؛ الحدائق الناضرة 15/ 243 ـ 245 .
• (2)فقه الصادق 5/ 186 .