از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، حج و نكاح سخن گفته شده است.
طهارت:تهيّه غذا و فرستادن آن براى صاحبان عزا و بازماندگان ميّت تا سه روز مستحب است.(1)
حج:حاجىاى كه در منى(-->منى)موفّق به حلق(-->تراشيدن)يا تقصير(-->تقصير)نشده است اگر امكان بازگشت به منى برايش فراهم نباشد، در هرجاى ممكن بايد حلق يا تقصير كند و موها يا ناخنهايش را به منى بفرستد. در اينكه فرستادن آن در هرحال واجب است يا تنها درصورت تعمّد خروج از منى قبل از حلق يا تقصير، يا در هر حال مستحب است، اختلاف مىباشد.(2)
بر مُحرمى كه به جهت بيمارى نتوانسته حجش را تمام كند بنابر مشهور واجب است قربانى يا بهاى آن را به منى بفرستد تا از طرف او ذبح كنند(3)(-->احصار).
نكاح:اگر بين زن و شوهر شقاق(-->شقاق)پديد آيد بهتصريح قرآن كريم،(4)حاكم شرع دو حَكَم ـ يكى از طرف مرد و ديگرى از طرف زن ـ تعيين مىكند و نزد ايشان مىفرستد تا با در نظر گرفتن مصالح دو طرف، به طلاق يا آشتى داورى نمايند. در وجوب يا استحباب بعث حَكَم از سوى حاكم شرع اختلاف است. بيشتر فقها آن را واجب دانستهاند(5)(-->تحكيم).
(-->ارسال)
بعثت
بعثت: برانگيختگى به پيامبرى و رسالت الهى.
از آن به مناسبت در باب نكاح سخن رفته است.
مشركانى كه قبل از بعثت پيامبر اكرم صلّىاللّه عليه وآله به اهل كتاب(-->اهل كتاب)پيوستهاند، مشمول احكام آنان هستند. برخلاف مشركانى كه بعد از بعثت به آيين آنان گرويدهاند.(1)