برخى در جمع بين روايات احتمالى داده و گفته‌اند: در رواياتى كه ابتداى عقيق «بريد بعث» دانسته شده اشاره‌اى به ميقات بودن آن نشده است؛ بنابر اين هرچند «بريد بعث» اوّل عقيق است، ليكن ميقات و اوّلين مكانى كه احرام در آن صحيح بلكه افضل مى‌باشد مسلخ است.(1)

بريدن

بُريدن:جداكردنباآلتىبرنده همچون‌كارد.

از آن به مناسبت در بابهايى نظير طهارت، حج، جهاد، صلح، صيد و ذباحه، حدود، قصاص و ديات سخن رفته است.

طهارت:بريدن كفن با آلت آهنى مانند قيچى مكروه است.(1)

حج:بريدن و از ريشه كندن درخت و گياه حرم مكّه(-->حرم)جايز نيست و موجب كفّاره مى‌شود، مگر درخت ميوه مانند خرما و درختى كه در ملك شخص روييده باشد.(2)در حرمت يا كراهت قطع درختان حرم مدينه اختلاف است.(3)

جهاد:در جنگ، بريدن درختان(4)و نيز پاى حيوانات (پى كردن آنها)(5)جز در حال ضرورت مكروه است.

صلح:درختى كه شاخه‌هايش وارد ملك ديگرى شده، صاحب ملك مى‌تواند آنها را به سمت ملك صاحب درخت برگرداند و درصورت عدم امكان، آنها را بِبُرَد. در اينكه بريدن شاخه‌ها نياز به اذن مالك و درصورت امتناع وى، اذن حاكم دارد يا نه و نيز در اينكه بريدن آنها بر مالك درخت واجب مى‌باشد يا نه، اختلاف است.(6)

صيد و ذباحه:ذبح چارپايان و پرندگان، با بريدن رگهاى چهارگانه گردن آنها(7)با ابزار آهنىِ برنده(8)تحقّق مى‌يابد(-->آلات تذكيه).

حدود:حدّ سرقت، بريدن انگشتان دست راست سارق، بجز ابهام است(9)(-->سرقت).

از حدهاى جارى بر محارب، بريدن دست راست و پاى چپ او است(10)(-->محاربه).

قصاص:ايراد جنايت عمدى همچون بريدن عضو بدن ديگرى با شرايطى

• (1)العروة الوثقى 2/ 78
• (1)الحدائق الناضرة 14/ 438 ـ 440 ؛ مستند الشيعة 11/ 170 ؛ معتمد العروة 2/ 350 .
• (10)573
• (2)جواهر الكلام 18/ 412 ـ 419
• (3)20/ 77
• (4)21/ 66
• (5)82
• (6)26/ 277 ـ 278
• (7)36/ 186
• (8)99
• (9)41/ 528