التزام؛ قاعده --> قاعده التزام

التفات

التفات: توجّه و تمايل به چيزى.

از آن در باب صلات سخن رفته است.

التفات بر دو قسم است:

1. التفات عمدى:التفات عمدى به تمام بدن ـ كه از آن به انحراف از قبله تعبير مى‌شود ـ به سمت پشت، راست يا چپ،(1)بلكه بين راست و چپ و نيز به قول مشهور، التفات صورت به طرف پشت، موجب بطلان نماز واجب است.(2)

قول مشهور در التفات صورت به سمت راست يا چپ در صورتى كه به حدّ فاحش نرسد عدم بطلان نماز است.(3)

2. التفات سهوى:اگر التفاتِ مبطل به طور سهوى انجام گيرد، چنانچه بين سمت راست و چپ باشد، نماز باطل نمى‌شود، و اگر به طرف راست يا چپ يا پشت باشد، در بطلان نماز اختلاف است.(4)

التفات به صورت، به سمت چپ يا راست به مقدار اندك و نيز به چشم در حال نماز(5)و نيز التفات مؤذّن به طرف چپ يا راست در حال اذان(6)كراهت دارد.

التفات به صورت، به سمت راست يا چپ همراه قرائت برخى اذكار مخصوص براى خطيب در نماز باران(-->نماز باران)مستحب است.(7)

التقاء ختانين

اِلتقاء خِتانَين: تلاقى آلت مرد و زن در ختنه گاه.

مراد از التقاء ختانين دخول آلت مرد در فرج زن به مقدار تقابل دو ختنه گاه(--> ختنه گاه)است. منشأ تعبير ياد شده در فقه در بابهاى طهارت، نكاح و حدود، ورود آن در روايات است.(1)

از موجبات غُسل جنابت، التقاى ختانين است، هرچند انزال(-->انزال)صورت نگرفته باشد.(2)جنابت كسى كه حشفه او قطع شده، با دخول به مقدار حشفه محقّق مى‌شود.(3)التقاى ختانين موجب تحقّق زنا و ثبوت حدّ است.(4)

• (1)وسائل الشيعة 2/ 183
• (1)مهذب‌الاحكام 7/ 170
• (2)جواهر الكلام 3/ 25
• (2)172ـ173
• (3)3/ 29 ـ 30
• (3)173
• (4)41/ 260 ـ 261
• (4)مستمسك العروة 6/ 541 ـ 542
• (5)العروة الوثقى 1/ 722
• (6)جواهر الكلام 9/ 129
• (7)المقنعة/ 208 .