مطلق و تفصيل بين نيّت قطع كه موجب بطلان روزه است و نيّت قاطع كه پيش از ارتكاب، موجب بطلان نيست.(9)

مفطرات:

1. خوردن و آشاميدن.

2. آميزش در قُبل و به قول مشهور، در دبُرُ.

3. دروغ بستن به خدا و معصومان عليهم السّلام(--> ائمّه).

4. فروبردن سر در آب به قول مشهور.

5 . رساندن غبار غليظ بر حلق به قول مشهور.

6 . باقى ماندن عمدى بر جنابت(-->جنابت)تا اذان صبح و نيز حيض(-->حيض)و نفاس( --> نفاس)به قول مشهور.

7. استمناء(10)(--> استمناء).

8 . در اينكه اماله با مايعات موجب بطلان روزه مى‌شود يا نه، اختلاف است(11)(--> اماله).

آثار افطار:افطار عمدى روزه، موجب بطلان آن و در روزه ماه‌رمضان، موجب ثبوت قضا نيز مى‌شود. افطار عمدى روزه واجب معيّن، مانند روزه ماه رمضان، نذر معيّن و نيز قضاى روزه ماه رمضان در صورت افطار بعد از ظهر موجب ثبوت كفّاره است.

افطار آگاهانه و عمدى در روز ماه رمضان، موجب ثبوت تعزير(--> تعزير)در بار اول و دوم است و چنانچه شخصى بار سوم بنابر قولى يا چهارم بنابر قولى ديگر آن را تكرار كند كشته مى‌شود، به شرط آنكه بار اول و دوم تعزير شده باشد.(12)اگر افطار روزه‌هايى كه واجب است پى در پى گرفته شود ـ همچون شصت روز روزه كفّاره ـ از روى عذر، مانند حيض باشد، ضررى به تتابع نمى‌زند و پس از رفع عذر، روزه را ادامه مى‌دهد. امّا اگر بدون عذر باشد، تتابع از بين مى‌رود و بايد روزه را از سر بگيرد.(13)

اضطرار به افطار:اگر روزه دار به گونه‌اى كه اختيار از او سلب گردد مجبور به افطار شود، روزه‌اش باطل نمى‌شود، كفّاره نيز ندارد؛ امّا اگر تهديد شود و او براى در امان ماندن از عواقب تهديد با اختيار خود افطار كند، روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى كفّاره ندارد.(14)

• (10)جواهرالكلام 16/217 ـ 253 ؛ العروة الوثقى 2 / 176 ـ 193
• (11)جواهر الكلام 16/ 274 ـ 275
• (12)307 ـ 308
• (13)17/ 71 ـ 77 و 33/255 ـ 256
• (14)16/258 ـ 267 ؛ العروة الوثقى 2/ 198
• (9)مستند العروة (الصوم) 1/ 58 و 83 ـ 85