دشمن پس از پايان نبرد اسلام آورَد، امام بين به بردگى گرفتن و آزاد كردن او مخيّر است.(6)

اگر كودكى همراه پدر و مادر خود يا يكى از آن دو اسير شود، از حيث كفر تابع آنان است و احكام كفر از قبيل نجاست، عدم وجوب غسل، كفن و دفن او در صورت مرگ، بر او جارى است؛(7)امّا اگر به تنهايى اسير شود، در اينكه از حيث اسلام، تابع اسير كننده خويش است يا نه، و يا تنها از حيث طهارت تابع او است، اختلاف است.(8)

زوجيّت:اگر زن و شوهر با هم، يا زن به تنهايى اسير شود، عقد نكاح آنان باطل مى‌شود؛ زيرا زن با اسير شدن به بردگى گرفته مى‌شود. اگر شوهر به تنهايى اسير شود، در صورتى كه امام او را به بردگى بگيرد، عقد ازدواج آنان باطل مى‌شود.(9)

غذا و آب دادن به اسير واجب است؛ هرچند كشتن او مجاز باشد.(10)امان دادن به كافر پس از اسارت جز براى امام يا نايب او جايز و صحيح نيست(11)و چنانچه به اسيرى امان داده شود، كشتن او جايز نيست.(12)

كشتن اسير به قتل صبر كراهت دارد و مراد از آن ـ بنابر آنچه كه به مشهور نسبت داده شده ـ بستن دست و پاى وى هنگام كشتن است.(13)

2. اسيران باغى:مسلمانانى كه عليه پيشواى عادل شورش كرده و در جريان جنگ با سپاه اسلام به اسارت درآمده‌اند، چنانچه رهبر مطاعى داشته باشند كه آنان را دوباره سازماندهى كرده، به جنگ با مسلمانان بسيج نمايد، كشتن آنان جايز است. در غير اين صورت جايز نيست.(14)همچنين اسير كردن زنان و فرزندان باغيان و به بردگى گرفتن زنان آنان جايز نيست.(15)

3. اسيران مسلمان:اگر كفّار، اقامت گزيدن اسير مسلمان در بلاد كفر را شرط آزادى وى قرار دهند، وفاى به آن شرط بر مسلمان واجب نيست.(16)اگر مشركان از مسلمان اسير درخواست امان كنند و او بدون اكراه و با اختيار با آنان پيمان ببندد، امانش صحيح است.(17)

اگر كفّار، مسلمانان اسير شده را براى جلوگيرى از پيشروى سپاه اسلام، سپر

• (10)مسالك الافهام 3 / 42
• (11)جواهر الكلام 21 / 100
• (12)رياض المسائل 7 / 537
• (13)جواهر الكلام 21/ 131
• (14)328
• (15)334 ؛ الدروس الشرعية 2/ 42
• (16)جواهر الكلام 21/ 107
• (17)منتهى المطلب (ق) 2/ 914
• (6)جواهر الكلام 21/ 128
• (7)134
• (8)136
• (9)140