از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات، تجارت و حدود سخن رفته است.
حكم:حكم استهزاء به حسب موارد مختلف است.
استهزاى مسلمان به خداوند، رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و مقام رسالت، موجب ارتداد( --> ارتداد)است.(1)
استهزاى ائمّه عليهم السّلام اگر به استهزاى خداوند يا پيامبر و يا رسالت برگردد، حكم پيشين را دارد. استهزاى توأم با دشنام به آن بزرگواران موجب ثبوت حدّ قتل است؛(2)ليكن در اينكه صرف استهزاء از سوى كسى كه معتقد به مذهب بوده، موجب ارتداد مىشود يا نه، اختلاف است.(3)
استهزاء دين و آنچه كه نزد مسلمانان ضرورى دين به شمار مىرود، موجب ارتداد است.(4)مسخره كردن مؤمن، حرام،(5)بلكه از گناهان كبيره شمرده شده است.(6)
قصد جدّى در همه عقود( --> عقد)و ايقاعات( --> ايقاع)معتبر است. از اين رو، عقد يا ايقاعى كه از روى تمسخر واقع شود نافذ نيست.(7)همچنين اگر كافر به استهزاء شهادتين بگويد، حكم به اسلام او نمىشود(8)و نيز اگر كسى از روى تمسخر سلام كند، جواب سلام او واجب نيست(9)( --> اهانت).
استهلاك
استهلاك: نابود كردن/ نابود شدن.
واژه استهلاك در كلمات فقيهان، بويژه قدما، هم در معناى نابود كردن به كار رفته است(1)كه تحت عنوان اتلاف( --> اتلاف)و قاعده اتلاف( --> قاعده اتلاف)مطرح مىشود، و هم در مفهوم نابود شدن به سبب استحاله( --> استحاله)، انقلاب( --> انقلاب)و يا پخش و مستهلك شدن اجزاى چيزى در چيزى ديگر.
كاربرد واژه استهلاك در موارد استهلاك به سبب استحاله يا انقلاب در كلمات فقها اندك است و كاربرد رايج آن