استدراك --> تدارك

استذفار

استذفار: خوش بو ساختن خويش/ بستن شرمگاه به گونه‌اى خاص( --> استثفار).

از آن به معناى اوّل در باب طهارت سخن گفته‌اند.

استذفار بر مستحاضه( --> استحاضه)واجب نيست.(1)

استرابه --> مسترابه

استراحت

استراحت: آسودن.

از آن به مناسبت در بابهاى صلات، حج و احياء موات سخن رفته است.

استراحت در بين طواف به اندازه‌اى كه موالات( --> موالات)بر هم نخورد،(1)نشستن بر صفا يا مروه و نيز بين صفا و مروه هنگام سعى براى استراحت به قول مشهور،(2)و توقّف در معابر عمومى به انگيزه استراحت در صورت مزاحمت نداشتن براى رهگذران، جايز است.(3)

اگر كسى در مكانى عمومى كه متعلّق حقّ ديگران نيست، براى استراحت و مانند آن بنشيند، كسى حق ندارد او را از آن مكان بلند كند؛ امّا اگر خود، مكان را ترك كند، ديگر نسبت به آن حقّى ندارد.(4)

به قول مشهور، استراحت حاجى در ابطح( --> ابطح)براى مدّتى كوتاه(5)و جِلسه استراحت( --> جلسه استراحت)در نماز مستحب است.(6)

استراق سمع

استراق سمع: شنود مكالمات ديگرى.

اگر شنود مكالمات ديگران، مفسده‌اى در بر داشته باشد يا موجب اطّلاع بر

• (1)المعتمد فى شرح المناسك 4/ 357
• (1)جواهر الكلام 3/ 350 ـ 351 .
• (2)جواهر الكلام 19/ 428
• (3)38/ 77 ـ 78
• (4)38/ 77 ـ 78
• (5)20/ 57
• (6)10/ 182 .