كه هنگام نشستن وى بر منبر براى ايراد خطبه گفته مىشود، اختلاف است.
حكم تكليفى:چنانچه منظور از اذان سوم، همان اذان دوم (اذان بدعت) باشد، غير مشروع و گفتن آن به قصد مشروعيّت، حرام است و بدون اين قصد، در حرمت و كراهت آن اختلاف است. قول به حرمت به اكثر، بلكه همه متأخّران نسبت داده شده است.
در اينكه سقوط اذان سوم، به معناى اذان نماز عصر روز جمعه در صورت جمع آن با نماز ظهر يا جمعه به نحو عزيمت است ـ تا گفتن آن به قصد استحباب حرام باشد ـ يا به نحو رخصت، اختلاف است.(1)
( --> اذان)
اذان گو --> مؤذّن
اذخر
اِذخِر: گياهى خوشبو.
احكام اذخر كه در فارسى «كوم» ناميده مىشود، در باب حج آمده است.
از مستحبات ورود به حرم، مكّه و مسجد الحرام و نيز پيش از طواف، جويدن اِذخر است.(1)كندن اذخر در حرم جايز است.(2)همچنين بوييدن آن براى محرم جايز است.(3)
اذن
اِذن: رخصت در تصرف از سوى مالك يا كسى كه به منزله مالك است.(1)
تفاوت اذن با اجازه(--> اجازه)اين است كه اذن پيش از تصرّف و انجام دادن كار، و اجازه بعد از آن است. همچنين تفاوت آن با رضا اين است كه رضا امر باطنى است كه به صورت اذن يا اجازه ابراز مىشود. نيز فرق آن با وكالت اين است كه اذن، ايقاع(--> ايقاع)است، امّا وكالت، عقد(2)(--> وكالت).
از عنوان اذن در بيشتر بابهاى فقهى، اعم از عبادات، عقود، ايقاعات و احكام سخن رفته است.