آب حاصل از آن، اختلاف است(5)( --> آب مقطّر). بر حرمت و بطلان اكتساب با ادرار نجس از قبيل فروختن يا اجاره دادن، ادّعاى اجماع و اتّفاق شده است؛(6)هرچند برخى فقيهان معاصر و غير معاصر، در فرض وجود منفعت حلال و عقلايى، آن را جايز و صحيح دانسته‌اند.(7)

خوردن ادرار نجس جز در حال ضرورت، حرام است(8)و چنانچه كسى ناگزير از نوشيدن شراب يا ادرار شود، ادرار مقدّم است.(9)به قول مشهور، نماز خواندن در اتاقى كه ظرفى از ادرار در آن است كراهت دارد.(10)ادرار كردن در آب بويژه آب راكد،(11)در هوا پاشيدن ادرار و ايستاده ادرار كردن مكروه است.(12)

2. ادرار پاك:ادرار حيوان حلال گوشت، مانند شتر، گاو و گوسفند و نيز به قول مشهور، ادرار الاغ، قاطر و اسب پاك است؛(13)ليكن در حلال بودن نوشيدن آن جز ادرار شتر براى درمان اختلاف است.(14)اكتساب با ادرار در فرض وجود منفعت حلال و عقلايى، جايز و صحيح است.(15)اگر ادرار شتر و گوسفند به لباس انسان بپاشد، آب پاشيدن به آن مستحب است.(16)

آثار:خروج ادرار از موضع متعارف، موجب بطلان وضو(17)و نماز(18)و از غير موضع متعارف، محل اختلاف است.(19)به قول مشهور، بيمارى كه ناگزير از ادرار پى در پى و بدون اختيار است(--> مسلوس)بايد براى هر نماز يك وضو بگيرد.(20)اقامه نماز(21)و طواف(22)و قضاوت كردن(23)در حال حبس ادرار، كراهت دارد.

به قول مشهور، پى در پى ادرار كردن حيوان، افزون برحدّ متعارف، عيب به شمار مى‌رود. در چنين فرضى، خريدار، خيار عيب( --> خيار عيب)دارد.(24)

خنثى(--> خنثى)بر حسب آلتى كه ادرار از آن خارج مى‌شود ارث مى‌برد، و در صورت خروج از هر دو، بر حسب آلتى كه بول از آن پيشى مى‌گيرد؛ و در فرض خروج همزمان، برحسب آلتى كه ادرار آن ديرتر قطع مى‌شود(25)( --> تخلّى).

• (10)8/ 340 ـ 341
• (11)العروة الوثقى 1/ 180
• (12)الروضة البهية 1/ 342
• (13)مهذب الاحكام 1/ 294
• (14)جواهر الكلام 36/ 291
• (15)العروة الوثقى 1/ 56
• (16)الحدائق الناضرة 5/ 395
• (17)جواهر الكلام 1/ 393
• (18)العروة الوثقى 1/706
• (19)جواهر الكلام 1/ 393 ـ 402
• (20)2/ 319
• (21)11/ 86
• (22)الدروس الشرعية 1/ 402
• (23)جواهر الكلام 40/ 81
• (24)23/ 259
• (25)39/ 277 ـ 286 .
• (5)134
• (6)جواهر الكلام 22/ 17 ـ 19
• (7)العروة الوثقى 1/56 ؛ التنقيح (الطهارة) 1/ 473 ـ 480
• (8)جواهر الكلام 36/ 390
• (9)443