در اينكه مفاد اخبار من بلغ ارشاد به حكم عقل است به حسن انقياد و امتثال امر مولا و ترتّب ثواب بر آن ـ هرچند واقعيّت، چيزى جز آن باشد كه رسيده است ـ يا اسقاط شرايط حجيّت خبر در خصوص مستحبات ـ به اين معنا كه در احاديث دلالت كننده بر استحباب چيزى، عدالت و وثاقت راوى شرط نيست، بلكه احتمال ورود و صدور حديث كفايت مىكند ـ اختلاف است. بنابر نظر دوم كه دستاورد آن، قاعده تسامح در ادلّه سنن است، فقيه مىتواند با استناد به خبر ضعيف، به استحباب چيزى فتوا دهد، بر خلاف نظر اول(1)(--> قاعده تسامح در ادلّه سنن).
فقيهان با استناد به اين روايات، به استحباب زدن دستها به هم پس از زدن بر خاك در تيمّم حكم كردهاند. همچنين برخى، از اين احاديث، اشتراط چسبنده بودن آنچه بدان تيمّم مىشود را استفاده كرده و بر اساس آن، تيمّم بر مثل سنگ را صحيح ندانستهاند(1)(--> تيمّم).
اخبار نيّت
اخبار نيّت: روايات بيانگر رابطه عمل با نيّت.
رواياتى اخبار نيّت ناميده مىشود كه ارزش عمل هر فرد را بسته به نيّت وى مىداند، مانند«لِكُلِّ امْرِءٍ مَانَوى»و«إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنّيات». فقيهان در بحث لزوم نيّت به معناى قصد قربت و لزوم اخلاص در عبادات، به اخبار ياد شده استدلال كردهاند(1)(--> نيّت).