حالت ابتهال هنگام جارى شدن اشك مورد توصيه قرار گرفته است و آن بدين گونه است كه دعا كننده دستهاى خود را تا حدّى كه از سر بگذرد به سوى آسمان بلند و دعا مىكند. از اين عنوان به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.
از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات، صوم و حج سخن رفته است.
طهارت:آفتاب در صورتى كه چيزى مانند ابر مانع تابش آن شود، پاك كننده نيست.(1)
صلات:اگر ابر مانع حصول يقين به داخل شدن وقت نماز شود، به فتواى مشهور، نمازگزار در صورت ظن به دخول وقت مىتواند نماز بخواند.(2)هنگام كسوف(-->كسوف)يا خسوف(-->خسوف)اگر ابر، خورشيد يا ماه را بپوشاند، نماز آيات(--> نماز آيات)ساقط نمىشود.(3)
صوم:روزى كه انتظار مىرود اوّل ماه رمضان يا شوّال باشد، اگر به سبب مانعى مانند وجود ابر، در آن شب، هلال ماه ديده نشود، آن روز، يوم الشك(--> يوم الشك)است.(4)اگر روزهدار در هواى ابرى، با ظنّ به دخول شب افطار كند، سپس معلوم گردد مغرب نبوده، روزهاش صحيح است و قضا ندارد.(5)
حج:سوار شدن بر ماشين سقفدار براى مُحرم(--> احرام)جايز نيست؛ ليكن در هواى ابرى، برخى جايز دانستهاند.(6)راه رفتن محرم زير ابرى كه مانع تابش آفتاب است، جايز مىباشد.(7)