كنيز حامله خريدارى شده را جايز نمى‌دانند ـ آيه ياد شده به آيه اولات الأحمال(--> آيه حمل)تخصيص خورده است. البته در اينكه مدّت عدم جواز تا چهار ماه و ده روز، از زمان حاملگى است و پس از آن تا پيش از زايمان كراهت دارد يا اينكه تا پيش از زايمان جايز نمى‌باشد، اختلاف است. قول نخست، منسوب به مشهور است.(4)

از عطف جمله«مَا مَلَكَتْ»بر«أَزْوَ جِهِم»با واژه«أَوْ»، عدم امكان جمع ميان ملكيّت و زوجيّت استفاده شده است. از اين رو، يك زن نمى‌تواند هم كنيز مردى باشد و هم همسر او.(5)

آيه مهاجرت

آيه مهاجرت:آيه 72 سوره انفال.

ارث بردن در زمان جاهليّت و نيز صدر اسلام تنها بر اساس سوگند خوردن دو نفر بر يارى و ضمانت جنايت ديگرى بوده است كهآيه 33 سوره نساءبر آن دلالت دارد(--> ولاء). سپس اين انحصار به آيه{ إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ هَاجَرُوا وَجَـهَدُوا بِأَمْوَ لِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ...}نسخ شد و ارث بردن بر اساس مسلمان شدن و هجرت از مكّه مقرّر گرديد. در نتيجه، مهاجران از انصار و انصار از مهاجران و نيز مهاجران ـ بدون داشتن پيوند نسبى يا سببى - از يكديگر ارث مى‌بردند. با نزول آيه ارحام، يعنى آيه 75 همين سوره، اين حكم نسخ، و ارث بردن بر مبناى خويشاوندى مقرّر شد(1)(-->ارث).

آيه ميراث

آيه ميراث[=آيه حَجب]:آيه11سوره نساء.

به آيه{يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِى أَولَـدِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ...}بر وجوب ارث و نيز مقدار آن براى فرزندان و پدر و مادر ميّت استناد شده است.

بر اساس مفاد اين آيه، پسر دو برابر دختر ارث مى‌برد. ميّتى كه جز دختر فرزندى ندارد، اگر وارث، يك دختر

• (1)المبسوط 4/ 67 ؛ جواهر الكلام 39/ 255 .
• (4)الحدائق الناضرة 19/ 443 ـ 448 ؛ جواهر الكلام 24/ 211 ـ 217
• (5)الحدائق الناضرة 23/ 199 .