استفتاء و سؤال از ايشان و جواز لعن كتمان كننده حق، استفاده شده است.(1)

آيه كفّاره صيد

آيه كفّاره صيد:آيه 95 سوره مائده.

به آيه{يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لاَتَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّداً فَجَزَآءٌ مِثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْياً بَـلِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّـرَةٌ طَعَامُ مَسَـكِينَ أَوْ عَدْلُ ذ لِكَ صِيَاماً لِّيَذُوقَ وَ بَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ}در باب حج برحرمت صيد حيوان وحشىِ غيردريايى(1)بر مُحرِم و وجوب كفّاره آن، استدلال شده است.

هر كس در حال احرام صيد كند، بايد چارپايى مشابه آنچه صيد كرده، كفّاره دهد. مراد از مماثلت در آيه، همانندى از جهت هيئت و صورت است. از اين رو، واجب است در شكار شترمرغ، گاو وحشى و آهو، به ترتيب، شتر، گاو اهلى و گوسفند كفّاره داده شود. صيدى كه در چارپايان همانندى ندارد، در صورت تعيين كفّاره آن در روايات، همان كفّاره معيّن شده وگرنه، قيمت شكار كفّاره داده مى‌شود.(2)

مراد از رسيدن قربانى به كعبه(هَدْياً بَـلِغَ الْكَعْبَةِ)در احرام عمره، ذبح آن در مكّه و محلى به نام «حَزْوَرَه»(-->حزوره)و در احرام حج، ذبح آن در منى(--> منى)است كه در هر دو صورت گوشت قربانى بعد از ذبح بايد صدقه داده شود.(3)

بنابر مفاد جمله{أَوْ كَفَّـرَةٌ طَعَامُ مَسَـكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَ لِكَ صِيَاماً }مى‌توان به جاى ذبح، شصت مسكين را اطعام كرد يا شصت روز، روزه گرفت. به قول مشهور، به مقتضاى واژه«أَوْ»در آيه، مُحرم(--> احرام)بين اين سه كفّاره (ذبح، اطعام، و روزه) مخيّر است.(4)

اكثر فقيهان به دليل مفاد جمله{ وَ مَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ}قائل شده‌اند كه در صورت تكرار شكار، كفّاره مكرر نمى‌شود و خداوند خود انتقام خواهد گرفت. البته مورد بحث تكرار عمدى صيد در يك احرام است(5)( -->صيد).

• (1)زبدة البيان/ 374
• (1)جواهر الكلام 21/ 403 ؛ زبدة البيان/ 870 ؛ مسالك الافهام (كاظمى) 4/ 250 .
• (2)مسالك الافهام (كاظمى) 2/ 262 ـ 263 ؛ كنز العرفان 1/ 324
• (3)مسالك الافهام (كاظمى) 2/ 269 ـ 270
• (4)271 ـ 272
• (5)273 ـ 276 .