(ناتوانى از پرداخت بدهى)، استناد شده است(--> اعسار)، و از اين وجوب، حرمت مطالبه دَين و زندانى كردن بدهكار1 و نيز حرمت به كار وادار كردن وى جهت پرداخت بدهى، استفاده شده است(2)(--> دَين).

آيه انفال

آيه انفال:آيه نخست سوره انفال.

به آيه{يَسْئَلُونَكَ عَنِ الأَنفَالِ قُلِ الأَنفَالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ...}بر اختصاص انفال(--> انفال)به رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله استناد شده است. به مقتضاى روايات بسيار، انفال بعد از پيامبر از آنِ امامان عليهم السّلام است(1)( --> ائمّه).

آيه اوسط

آيه اَوسط:آيه 89 سوره مائده.

آيه{لايُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِى أَيْمَـنِكُم... فَكَفَّـرَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَـكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ...}در بردارنده حكم كفّاره شكستن عمدى و اختيارى قسم است كه جامع تخيير و ترتيب است، يعنى شكننده سوگند ابتدا بايد يا ده بينوا را از ميانگين آنچه به خانواده خود مى‌خوراند، اطعام كند يا ده بينوا را لباس بپوشاند و يا يك برده را آزاد كند، و در صورت ناتوانى از اين سه چيز، بايد سه روز روزه بگيرد.(1)برخى اطعام مذكور را مستحب و دادن قُوت غالب شهر را كافى مى‌دانند.(2)

برخى معتقدند از عبارت{ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ}استفاده مى‌شود كه بينوايان بايد از غير خانواده كفّاره دهنده باشند؛ از اين رو، كفّاره به كسانى كه واجب النفقه كفّاره دهنده‌اند، داده نمى‌شود.(3)

آيه اُولاتُ الاءحمال -->آيه حمل

آيه اولوا الارحام

آيه اُولواالاءَرحام [= آيه ذوى الاءَرحام ؛ آيه اَرحام]:آيه 75 سوره انفال و آيه 6 سوره احزاب.

به عموم آيه{ ... وَ أُوْلُوا الأَرْحَامِ }

• (1)كنز العرفان 2/ 122
• (1)جواهر الكلام 16/ 115 ـ 116 .
• (1)مجمع الفائدة 9/ 121
• (2)جواهر الكلام 33/ 262
• (2)جامع المقاصد 5/ 297 ـ 298 .
• (3)287 .