آيه{ ... فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ وَ لاتَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتّى يَبْلُغَ الْهَدْىُ مَحِلَّهُ...}ناظر به بيان حكم حصر و صدّ در حج، يعنى مُحِلّ گرديدن مُحرم(--> احرام)با قربانى كردن مى‌باشد. مفهوم حصر در آيه، اعم از حصر مصطلح در فقه است؛ زيرا حصر در فقه مقابل صدّ و در آيه به معناى باز داشته شدن از ادامه حج به دليل بيمارى (حصر) يا دشمن (صدّ) است.(1)

(--> احصار)(--> صدّ)

آيه اخلاص

آيه اخلاص:آيه 5 سوره بيّنه.

آيه{ وَ مَا أُمِرُوا إِلاّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ...}از آياتى است كه در باب طهارت بحث نيّت وضو به آن استناد شده است.

اين آيه، از ادلّه معروف براى اثبات شرط بودن اخلاص(--> اخلاص)در عبادات است.(1)

(--> نيّت)

آيه اذن

آيه اِذن:آيه 58 سوره نور.

بنابر آيه{يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لِيَسْتَـءْذِنكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمَـنُكُمْ وَالَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الحُلُمَ مِنكُمْ ثَلَـثَ مَرَّ تٍ...}بردگان و فرزندان مميّز(--> مميّز)بايد در سه وقت: پيش از فجر، هنگام استراحت نيم‌روز و پس از نماز عشا براى حضور نزد موالى و والدين خود اذن بگيرند(--> استيذان). عبارت{ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَ لاعَلَيْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ}بر اين دلالت دارد كه در اوقات ديگر اذن واجب نيست.(1)

در اينكه مراد از{ الَّذِينَ مَلَكَتْ...» }خصوص بردگان مرد است يا شامل كنيزها نيز مى‌شود، اختلاف است.(2)

آيه ارث زوجه -->آيه توارث زوجين

آيه اَرحام -->آيه اولوا الأرحام

آيه استماع -->آيه اِنصات

آيه استمتاع -->آيه متعه

• (1)كنز العرفان 2/ 224 ـ 225
• (1)جواهر الكلام 2/ 88 ؛ كتاب الطهارة (شيخ انصارى) 2/ 9 و 11 .
• (1)زبدة البيان/ 310 ـ 315 .
• (2)مسالك الافهام (كاظمى) 3/ 290 .