كلمات از سوره قرآن/ رخداد طبيعى غير عادى، اعم از آسمانى و زمينى.

از آيه به معناى نخست در بابهاى طهارت وصلات سخن‌گفته شده‌است.

اسامى:برخى آيات با نام خاصّى خوانده مى‌شوند، مانند آية الكرسى(--> آية الكرسى)، آيه سُخره(--> آيه سخره)و آيه نبأ(--> آيه نبأ). گاه نيز بر مجموع آيات مرتبط با يكديگر نام خاصّى اطلاق شده است، مانند آيات سجده(--> آيات سجده)و آيات الاحكام(--> آيات الاحكام).

بَسمَله:بسم اللّه الرّحمن الرّحيم در آغاز هر سوره نزد فقهاى اماميّه، آيه‌اى مستقل است(1)( --> بسمله).

احكام:احكام آيات سه گونه است:

1.احكام مترتّب بر آيات نه به عنوان آيه، بلكه به عنوان جزئى از قرآن، مانند وجوب احترام و حرمت مسّ آن بدون طهارت، جواز گرفتن مزد بر تلاوت يا تعليم آن و قرار دادن آن به عنوان مهر در نكاح(--> قرآن).

2.احكام مترتّب بر پاره‌اى عنوانهاى خاص از آيات، مانند آيات سجده و آية‌الكرسى كه در جاى خود بيان مى‌گردد.

3.احكام مترتّب بر عنوان آيه كه در اين‌جا به آن اشاره مى‌شود.

كسى كه نمى‌تواند سوره حمد را بخواند و وقت براى آموختن تنگ است، واجب است در نماز هفت آيه ديگر كه مى‌داند، بخواند.(2)تكرار آيه در نماز، اعم از واجب و مستحب جايز است.(3)رعايت ترتيب بين آيات حمد و نيز سوره(4)و موالات(--> موالات)بين آنها هنگام قرائت(--> قرائت)در نماز واجب است.(5)اكتفا به قرائت يك آيه به جاى سوره كوتاه در خطبه نمازجمعه، جايز است.(6)

قرائت بيش از هفت آيه از غير عزائم(--> عزائم)بر جنب(--> جنابت)، حائض(--> حيض)و نفساء(--> نفاس)، بنابر مشهور مكروه است.(7)برخى قائل به حرمت آن شده‌اند.(8)و از برخى، حرمت قرائت قرآن مطلقاً نقل شده است.(9)مستحب است قارى قرآن هنگام تلاوت آياتى كه با{ يَـأيُّهَا الَّذينَ ءَامَنُوا}و يا{يَـأَيُّهَا النَّاسُ }آغاز مى‌شود،{ لَبيّكَ رَبَّنا}بگويد. همچنين مستحب است اگر آيه متضمّن رحمت الـهى است، آن را از

• (1)جواهر الكلام 3/ 43 و 9/ 296
• (2)9/ 304
• (3)العروة الوثقى 1/ 662
• (4)جواهر الكلام 9/ 300
• (5)10/ 11
• (6)11/ 214
• (7)3/ 67 ، 222 و 398
• (8)الوسيلة/ 55
• (9)ذكرى الشيعة 1/ 269